సంపూర్ణ గోలాయణం 74
ఆ సాయంత్రం దీపికని పిలిపించి నచ్చచెప్పాడు పృధ్విగారు "మోహన్ యెలా చెప్తే అలా చెయ్యమ్మా. అతను సాక్షాత్తూ మన పాలిట దేవుడు" అన్నాడు.
“సరే సార్. మీరు చెపుతున్నారు కాబట్టి అలాగే చేస్తాను" అంది దీపిక.
పక్కనే వున్న మోహన్ గుండెనిండా ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు "నీ మూఢ గురుభక్తి పుణ్యమా అని నా పని తేలికఅయింది" అనుకున్నాడు,
దీపిక పక్కకి పిల్చుకువెళ్ళి ఏం చెయ్యాలో ఎక్కడికి రావాలో అన్నీ వివరంగా చెప్పాడు. శ్యామ్ దగ్గరికి వెళ్ళి అతని చెవిలో ఈ వార్త వేశాడు "జాగ్రత్త పరమ రహస్యం" అన్నాడు.
“మీకేం భయం లేదు. ఎవరికీ చెప్పను" హామీ యిచ్చాడు శ్యామ్. ఆ రోజు రాత్రి భోజనాలు అయ్యాక మావయ్య పక్కన చేరాడు మోహన్. కాసేపు ఆ మాటా ఈ మాటా చెప్పాడు. “మామయ్య మన పక్కింటి సత్యం గారికి వేపకాయంత వెర్రిగానీ వుందా?” హఠాత్తుగా అడిగాడు.
“వేపకాయంత ఏం ఖర్మ గుమ్మడికాయంత వెర్రి ఆ వేదవకి అయినా ఇప్పుడు వాడి గోల ఎందుకు?” విసుక్కున్నాడు సూర్యంగారు.
“ఆ ఏం లేదులే! ఈ మధ్య ఓ తమాషా జరిగింది.?”
“ఏమిటది?” కుతూహలంగా అడిగాడు.
“మళ్ళీ ఎవరితోనూ అనకు"
“అనను"
“ఆ సత్యంగారి కూతురు దీపిక లేదూ! ఆవిడ ఎవరినో లవ్ చేసిందట. ఆ అబ్బాయి పాపం చాలా మంచివాడు ఎంతో బుద్ధిమంతుడు. కానీ కట్నం అడగటం లేదు. పెళ్ళి చెయ్యండి చాలు అంటున్నాడు కానీ ఆయనేమో అంగీకరించడం లేదు.
“ఏం! మాయ రోగమా? తలక్రిందులుగా తపస్సు చేసినా యింతకంటే మంచి సంబంధం తను తేగలడా? పాపం ఆ యిల్లాలు పిల్ల పెళ్ళి విషయంలో దిగులు పడిపోతుంది.”
“అవును మామయ్యా! ఆవిడ పెళ్ళిళ్ళ మాట ఎత్తితే మండిపడిపోయి యిప్పుడప్పుడే పెళ్ళి చెయ్యను అన్నాడట"
“వాడా మొండి వెధవ, మొదటినించీ అంతే వాడికి తోచి ఏడవదు. యింకోళ్ళు చెప్తే వినడు" విసుక్కున్నాడు ఆయన.
“అందుకని ఇప్పుడా అబ్బాయి ఈ అమ్మాయి కలిసి ఓ ప్లాను చేసుకున్నారుట. గప్ చుప్ గా గుళ్ళో పెళ్ళి చేసుకుందాం అనుకున్నారుట.”
“శభాష్, మంచిపని చేస్తున్నాడు. పెద్దవాళ్ళు ఇలాంటి మొండివెధవలైతే పిల్లలు అలాగే చెయ్యాలి మరి!”
“కానీ ఓ చొక్కొచ్చి పడింది. గుళ్ళో పెళ్ళి జరిగే సమయంలో ఈ సత్యంగారు వెళ్ళి సైంధవుడిలా ఎక్కడ అడ్డం పడిపోతాడో అని భయపడుతున్నాడు అతను. నువ్వు సాయం చెయ్యాలి మామయ్య. ఆ పెళ్ళి అయ్యేదాకా ఈయన ఇంట్లోంచి కదలకుండా చూసుకోవాలి" బ్రతిమాలాడు మోహన్.
ఆయన మొహం విప్పారింది అది గమనించి మళ్ళీ మొదలు పెట్టాడు మోహన్. “ఈ పనికి నువ్వు సమర్దుడివి ఎలాగయిన ఈ సాయం చేశావంటే నిన్ను జన్మంతా తల్చుకుంటారు ఆ దంపతులు" అన్నాడు.
