సంపూర్ణ గోలాయణం 73

 

దీర్ఘాలోచన మొదలుపెట్టాడు మోహన్. మెరుపులా తట్టింది ఓ ఆలోచన. వెంటనే లేచి తయారై బయల్దేరాడు. వద్దని సూర్యంగారు వారించినా వినలేదు. తిన్నగా ప్రొఫెసర్ గారి దగ్గరకు వెళ్ళాడు.

ఆయన లంచ్ తీసుకుంటున్నారు "నువ్వా! రా!” అని పిలిచారు.

“అన్నం ఒక్కటే తక్కువ యిప్పుడు అవతల కొంపలు అంటు కుంటున్నాయి" అన్నాడు కంగారుగా.

“ఏమిటి? ఏమైంది?” ఆదుర్దాగా అడిగారు ఆయన.

“ఏముంది మీ పరిశోధనలకి మళ్ళీ బ్రేకు పడేలా వుంది.”

ఆయన గుండె ఠారుమంది!“ఏమిటి మోహన్? ఏం జరిగింది?” అన్నాడు గద్గగ కంఠంతో.

“నా మేరేజి సెటిల్ చేస్తున్నారు. మా వాళ్ళు. అక్కడ దీపికకి కూడా సంబంధాలు వెతుకుతున్నారు వాళ్ళవాళ్ళు. త్వరలోనే ఒకటి సెటిల్ అయ్యేలావుంది కూడా!” అన్నాడు.

ప్రొఫెసర్ గారి ముఖంలో ఆదుర్దా మాయం అయి ఆనందం కనిపించింది. “అలాగా! చాలా సంతోషం!” అన్నారు.

“ఏం సంతోషం నా తలకాయ. ఈ పెళ్ళిళ్ళు అయితే కొంప మునిగిపోదూ!”

“ఎలా?”

“చెప్తాను వినండి రేపు నా పెళ్ళి అయిందనుకోండి. నా భార్య కాపురానికి వస్తుంది. వచ్చింది వూరికే వుంటుందా? సినిమాలు షికార్లూ అంటూ మొదలు పెడుతుంది. ఆఫీసుకి తిన్నగా వెళ్ళి ఆఫీసునించి తిన్నగా రండి అని ఆర్డర్లు వేస్తుంది మరి పెళ్ళి చేసుకున్నాక ఆవిడ అదుపాజ్ఞలలో వుండక తప్పదుకదా! అటు దీపికగారి విషయం పెళ్ళయ్యాక ఆవిడ ఇష్టాలు చెల్లుతాయా?

ప్రొఫెసర్ గారు చుట్టూ తిరుగుతూ పరిశోధనలు చేస్తానంటే ఆ వచ్చే అతను అంగీకరిస్తాడా! నోర్మూసుకుని ఇంట్లో కూర్చో అంటారు. పోనీ ఒకవేళ అతను అంగీకరించినా పెళ్ళి అయేక, పిల్లలూ జెల్లలూ జంజాటం. ఎలా వీలవుతుంది? ఇలా మీ అసిస్టెంట్స్ ఇద్దరూ కాస్త ముందు వెనగ్గా ఒకేసారి పని మానేస్తే. మీ పరిస్థితి ఏమౌతుంది? మేము సేకరించిన సమాచారం నోట్ చేసుకునేసరికే రోజు సరిపోతుంది మీకు, మరి మేము లేకపోతే ఎలా? ఇన్నాళ్ళూ కష్టపడి చేసింది అంతా వేస్ట్ అయిపోదూ?” అన్నాడు.

భవిష్యత్తు అంధకారం అయిపోగా గడగడ వణికి పోయారు ప్రొఫెసర్ గారు. “మరేమిటి దారి మోహన్?” దీనంగా అడిగారు.

“ఒక్కటే మార్గం వుంది!” అంటూ ఆ మార్గం వివరించాడు.

ప్రొఫెసర్ గారి మొహం మళ్ళీ కళకళలాడింది "శభాష్ యిది మంచి ఆలోచన" అన్నారు ఆనందంగా,

“ఆలోచన మంచిదే. కానీ జరిగే మార్గం కనబడటం లేదు. దీపిక గారికి, యిష్టమే కానీ, వాళ్ళ నాన్నకి యిష్టం లేదు నన్ను చూడగానే కర్ర పుచ్చుకుని వెంట పడతాడాయన. వాళ్ళ అన్నయ్యేమో తన చెల్లెలి వంక చూస్తే నరికేస్తానన్నాడు. పోనీ వాళ్ళకి తెలీకుండా రహస్యంగా పెళ్ళి చేసుకుందాం అనుకుంటే దీపిక అంగీకరించడం లేదు"

“ఎలా అంగీకరిస్తుందయ్యా? తప్పు కదూ!”

“తప్పే మరి. కాదన్నానా? కానీ ఏం చేస్తాం లోక కళ్యాణం కోసం తప్పదు మరి!” ఏమి దండెత్తడు. అసలైన ఓ సారి పెళ్ళైయిపోయాక ఎవరేమన్నా ఫర్వాలేదు.

“సరే మరి! నీ యిష్టం!”

“నా యిష్టంతో పని గడవదు. మీరు దీపికకి చెప్పి ఒప్పించండి!” అన్నాడు మోహన్.