సంపూర్ణ గోలాయణం 71

 

ఆ సలహా అంతగా నచ్చకపోయినా అంత కంటే మార్గం లేదనిపించింది మోహన్ కి. నాల్రోజులు రిహాల్స్ ల్ వేసుకుని అయిదవరోజు దీపా వాళ్ళింటికి వెళ్ళాడు. యధాప్రకారం వరండాలోనే కూర్చుని వున్నాడు ఆయన.

“ఏమండీ!” అని పిలవగానే తల ఎత్తి చూశాడు. చూసీ చూడగానే గుర్తు కూడా పట్టాడు. “మళ్ళీ వచ్చావా? ఏదీ ఏదీ నా కర్ర!” అమిత ఆగ్రహంతో కర్ర వెతుక్కుంటున్న

ఆయన్ను చూడగానే పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి. వెనక్కి తిరిగి పరిగెత్తుకుని వచ్చేశాడు. ఆ సాయంత్రం దీపికని కలవగానే మరోసారి బ్రతిమాలాడు "మీ నాన్నగారితో మన విషయం మాట్లాడరాదూ?” అన్నాడు.

“అమ్మో! ఇంకేమైనా వుందా చంపెయ్యరూ! మొన్న ఓ సారి అమ్మ మా పెళ్ళి ప్రసక్తి తీసుకువస్తే మండిపడి పోయారు. నా వల్ల కాదు బాబూ" అనేసింది అంతేకాదు. “అసలైనా యిప్పుడే పెళ్ళికేం తొందర మన పని అయ్యేదాకా ఆగుదాం!” అని కూడా అనేసింది.

తల గోడకేసి బాదుకోవాలనిపించింది మోహన్ కి. అలవాటు ప్రకారం దీపికని బస్ ఎక్కించి, తను వెనక్కి వుండిపోయాడు. ఆఫీసునుండి వస్తూ లైబ్రరీకి వెళ్ళి ఆలస్యంగా ఇంటి ముఖం పట్టాడు కృష్ణ. బస్టాండ్ లో చెల్లెల్ని చూశాడు అంత వరకూ బాగానే వుంది. చెల్లెలి వెంట వున్న ఆ యువకుడిని చూసి అనుమానం వేసింది. ఎంతో సన్నిహితంగా నిలబడి వున్నాడతను. దీనంగా మొహం పెట్టి దీపికని ఏమిటో బ్రతిమాలుతున్నాడు. అతన్ని యెక్కడో చూసినట్లే వుంది. అంతలోనే బస్ వచ్చింది. దీప ఎక్కింది. అతనూ ఎక్కాడు.

బస్ లో దీప పక్కనే కూర్చున్నాడు. మళ్ళీ ఏదో బ్రతిమాలాడు. సరిగ్గా బస్ కదిలేముందు దిగిపోయాడు. ఇదంతా చూస్తున్న కృష్ణకి అనుమానం వచ్చింది. వెంటనే వేగంగా నడుస్తూ అతని దగ్గరకు వెళ్ళాడు. దగ్గరకు వెళ్ళేసరికి గుర్తువచ్చింది. అతనెవరో ఓ సారి బట్టల షాప్ లో సూర్యం మావయ్య పరిచయం చేశాడు. నాక్కాబోయే అల్లుడు అని సంబరంగా చెప్పాడు. మరి ఇంతడికీ చెల్లాయికి ఎలా పరిచయం? అనుమానం ఇంకా ఎక్కువకాగా వేగంగా రెండడుగులు వేసి అతని భుజంమీద చెయ్యి వేశాడు.

గిర్రున వెనక్కి తిరిగాడు మోహన్. ఎదురుగా వున్న మనిషిని చూడగానే ముందు గతుక్కుమన్నాడు. ఆ తరువాత అతని ప్రాణం లేచి వచ్చింది. ఇతనేమైనా సాయం చేస్తాడేమో అని ఆశపడ్డాడు చిన్నగా నవ్వాడు. కానీ కృష్ణ నవ్వలేదు. కొరకొరా చూశాడు. ఆ చూపులో ఆ వాలకం చూసి కొంచెం బెదిరిపోయాడు మోహన్. “దీపిక నీకెలా పరిచయం?” సూటిగా రంగంలోకి దిగిపోయాడు కృష్ణ.