Shivatandavam - Comedy Serial 44

 

44వ భాగం

పార్కులో.... కిష్టుడు వసుంధరతో అంటున్నాడు.

"మా అక్కయ్య వచ్చింది తెలుసా?"

"భలే! నీకో అక్కయ్య వుందా!" ఆనందంగా అడిగింది.

"అక్కయ్య ఒక్కర్తే ఉంటే ఫర్లేదు. అక్కయ్యకి ఒక కూతురు కూడా వుంది దాని పేరు జ్యోతి!"

"చాలా బావుంది పేరు సింపుల్ గా !"

"నీకన్నీ బాగానే వుంటాయి. అసలు మా అక్కయ్యెందుకు వచ్చిందో తెలుసా నీకు?"

"చుట్టం చూపుగా వచ్చి వుంటుంది."

"అదేం కాదు ! నన్ను వాళ్ల ఊరు తీసుకెళ్లడానికి వచ్చింది."

"పోనీ వెళ్లరాదూ పాపం !"

"వెళ్ళానంటే ఇంకంతే సంగతులు. తిరిగి రాను."

"అదేం?"

"అదంతే! జ్యోతికి నాకూ పెళ్ళి చేసేస్తుంది. ఇష్టంలేని పెళ్ళి చేసుకుని ఏం సుఖ పడతాను చెప్పు? పైగా నిన్ను ప్రేమించాను కూడాను. నిన్ను విడిచి వుండలేని లెవల్లోకొచ్చేసేను పెళ్ళంటూ చేసుకుంటే నిన్నే చేసుకుంటానని డైరీలో కూడా రాసుకున్నాను. ఈ పరిస్థితుల్లో అక్కయ్య రావడం నీకెట్లా వుందోగాని నాకేం బాగోలేదు వసూ!" అంతా విన్న వసుంధర చాలా దిగులుగా అనేసింది.

"నాక్కూడా బాగోలేదు కిష్టుడూ! నేను నిన్ను ప్రేమించేశాను. నువ్వు దూరమైతే నేను కూడా బతకలేను. ఈ ఆపద ఎట్లా గడిచేది?"

"నేను బెజవాడ రాననీ, జ్యోతిని పెళ్ళి చేసుకోననీ అక్కయ్యతో ధైర్యంగానే చెప్పగలను."

"మరింకేం? అప్పుడు సమస్యయే లేదుగా!"

"కానీ నిన్ను చేసుకుంటానని అన్నయ్యతో ఎట్లా చెప్పగలను? బ్రహ్మచర్యం మంట గలుపుతావా బుజ్జులూ అని గుండెలు బాదుకుంటాడు. ఆ షాకులోచచ్చిపోయినా పోగలడు. చూస్తూ చూస్తూ మా అన్నయ్యని ఎట్లా చంపుకోను?"

"నువ్వు బ్రహ్మచర్యం మంటగలుపు కోకపోతే మనం ఛస్తాం!"

"అవును. అదీ నిజమే!" క్షణమాగి వసుంధర అన్నది.

"మనం స్నేహంగానే ఉండిపోతే సరిపోయేది బుజ్జులూ ! అనవసరంగా ప్రేమించేసుకున్నం!"

"దిగులుపడకు వసూ! దీనికేదో ఉపాయం ఆలోచిస్తాను."

"ఎప్పుడు?"

"ఈ రాత్రే ఆలోచిస్తాను. అది నీకు రేపు మార్నింగు చెబుతాను."

"ఆలోచించేదేదో కొంచెం లేటైనా గట్టిగా ఆలోచించు. ఇంకో పక్క నేను కూడా ఆలోచిస్తాను. పద ఆలస్యమైతే పెద్దవాళ్లు ఊరుకోరు. ఏకంగా సాధిస్తారు. ఆ సాధింపుల్లో మనకే సరైన ఆలోచన తట్టదు. ఊ...లే!" అంటూ తను లేచి, తన చేతిని కిష్టుడికి సాయంగా ఇచ్చి కిష్టుడ్ని లేపింది. ఇద్దరూ పార్కు దాటుతున్నారు. తుప్పల చాటునుంచి కైలాసం కూడా లేచాడు. తృప్తిగా నిట్టూర్చాడు. సుభద్రమ్మ చెప్పిన కథ పూర్తిగా విన్నాడు శివుడు. గోడవైపు తిరిగి కన్నీరు తుడుచుకుంటూ అక్కయ్య మొహంలోకి చూడకుండ అంటున్నాడతను.

"ఇన్నేళ్లూ పంకజాన్ని అపార్థం చేసుకున్నాను. ఈ కథ చెప్పడానికి పంకజం ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేసింది. గొప్ప ఫూల్నినేను. నేనే ఆమెకు అవకాశమివ్వలేదు. ఇంకా ఆలస్యం చేయడం మంచిదికాదు. ఇప్పుడే వెళ్ళి క్షమాపణలు కోరుకుంటాను" అంటూ అతను వెళ్ళబోయాడు.

సుభద్ర కటువుగా అన్నది. "నిన్ను క్షమించే స్థితిలో లేదు పంకజం."

శివుడు కాళ్ళకి బ్రేకు పడిపోయింది. "నీలాంటి మూర్ఖుడికి దగ్గిరవ్వాలనే నిర్ణయాన్ని కూడా మార్చేసుకుంది. నాట్యకళకి అంకితమై ఈ శేషజీవితాన్ని గడపాలనుకుంటోంది!"

"శివుడు ముక్కుపుటా లెగురవేసి అన్నాడు. "హు...నాట్యం...నాట్యకళ! ఈ నాట్యకళ పంకజాన్ని ఉద్దరిస్తుందా?"

"లేకపోతే నువ్వు ఉద్దరిస్తావా?"

"ఇన్నేళ్ళూ పంకజాన్ని నాట్యమే ఉద్దరించిందిరా! దేశ విదేశాల్లో ఆమెకు అఖండమైన కీర్తిని సంపాదించిచి పెట్టింది.ఇన్నేళ్ళూ ఆ నాట్య సాధనలోనే తన బాధనంతా మర్చిపోయింది. ఇప్పుడు చెప్పరా? పంకజాన్ని ఉద్దరించిందెవరు? నువ్వా నాట్యమా?"

"నువ్వు ఆమెకు దూరంగా వుండటం ఒకందుకు మంచిదే అయ్యింది!"

"అక్కయ్యా!"

"అవున్రా! నిన్ను మరిచిపోవడానికి ఆమె నాట్యపాసన ప్రారంభించి ప్రముఖ నర్తకి అయ్యింది. ఆ కళారంగానికి ఊపిరి పోసింది. పదిమందికీ చక్కటి శిక్షణ ఇస్తోంది. ఇది మేలు కాదూ?"

"ఆల్ రైట్ ఐ టాల్ రైట్! నాట్యాన్నే నమ్ముకున్న మనిషి ఆమె కథని నాకు వినిపించమని నిన్నెందుకు పంపింది?"

"నీకు వినిపించమని పంపలేదు. నాకు వినిపించింది. నువ్వెంత మూర్ఖుడివో నీకు తెలియాలని. ఆమె వినిపించిన కథ నీకు వినిపించాను. ఇక వస్తాను" అంటూ ఆమె అక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపోయింది.