Prema Pandem part 22

 

సాయంత్రం... ఇందిరా పార్కులో సిమెంటు బెంచి మీద కుర్చుని సరోజ రాంబాబు రాక కోసం ఎదురుచూస్తోంది. అప్పటికే ఆమె వచ్చి దాదాపు పావు గంట అయ్యింది. "ఇంకా రాలేదేమిటో?" పార్కు గేటు వైపు చూస్తూ అనుకుంది సరోజ. ఆమె మనసు క్రితం రోజు జరిగిన సంఘటన గురించి ఆలోచిస్తోంది రాంబాబుకి తండ్రి పెట్టిన కండిషన్ ఆమెకి కోపం తెప్పించింది. అతను వెళ్ళిపోయాక తండ్రితో వాదన పెట్టుకుంది. "నేను పెద్ద కండిషనేమి పెట్టలేదే...! నా కండిషన్ చిన్నదేగా?" తన ప్రక్కన కూర్చున్న టైగర్ తల నిమురుతూ అన్నాడు వ్యాఘ్రేశ్వరరావు. "యాభై వేలంటే నీకు చిన్న మొత్తంగా అనిపించవచ్చు. కానీ అతనికి అది చాలా ఎక్కువ." "నీకా డైమండ్ నెక్లెస్ నచ్చిందా లేదా?" "నచ్చింది. అయితే?" "జం ఝటక్...! నువ్వు పుట్టిన దగ్గర్నుంచీ నీకు నచ్చిన వస్తువు ఏదైనా పొందకుండా మనసుని చంపుకుని ఏనాడైనా వున్నావా?" ఆమె తల అడ్డంగా వూపింది.

"మరి ఇప్పుడు మాత్రం మనసు చంపుకుని ఎలా వుంటావ్....?" కళ్ళు ఎగరేస్తూ ప్రశ్నించాడాయన. "ఏమనుకుంటానూ? ఆ డైమండ్ నెక్లెస్ నువ్వు నా కోసం కొనవా? పోనీ నా అక్కౌంట్ లో డబ్బు పెట్టి కొనుక్కుంటాను." "అలా చేస్తే నీ మనసుకు తృప్తి కలుగుతుందా? నీకు కాబోయే భర్త నువ్వు నచ్చింది, మెచ్చింది కొనిస్తే నీకు ఎక్కువ ఆనందం కలుగుతుందా లేకపోతే నేను కొనిస్తే నీకు ఎక్కువ ఆనందం లభిస్తుందా?" రెండు క్షణాలు ఆలోచించి అందామె "నువ్వు చెప్పింది నిజమేగానీ యాభై వేలు పెట్టి నా కోసం బర్త్ డే బహుమతిగా కొనివ్వాలంటే ఆయనకు కష్టం కదా?" "ఏం... నీ కోసం ఆ మాత్రం కష్టం పడలేడా...? ఇంత అందం, చదువు, ఆస్తీ వున్నా నిన్ను చేసుకోడానికి ఎవరైనా ముందుకు వస్తారు.

అతను నిన్ను చేసుకోవాలని అనుకోవడం గొప్పతనం కాదు నువ్వతన్ని చేసుకోవాలని అనుకోవడం మాత్రం నీ గొప్పతనమే... అతన్ని చేసుకుని ఆ తర్వాత తప్పు చేశానేమో అని నువ్వు బాధపడటం నా కిష్టం లేదు" "నేనేం అలా బాధపడను" దృఢంగా పలికిందామె. "ఇప్పుడు అలానే అనిపిస్తుంది. కానీ రేపు పెళ్ళయిన తర్వాత నీ కోరికలనీ చంపేసుకుని బ్రతుకుతున్నప్పుడు మాత్రం తప్పకుండా అలానే అనిపిస్తుంది." "కోరికలన్నీ చంపేసుకుని అసంతృప్తితో బ్రతికే ఖర్మ నాకేం పట్టింది? మనకు చచ్చేంత ఆస్తి ఉంది అయినా నన్ను చేసుకున్నాక ఈ డబ్బంతా ఆయనది కాదా?" "నేను ఈ ఆస్థినంతా ఏ అనాథ ఆశ్రమనికో రాసి పడేశాననుకో! అప్పుడు?" "అప్పుడు ఆయనకొచ్చే జీతంలోనే సర్దుకుని సంసారం చేస్తాం" "అంతేగానీ నీ గురించి అతనికి చిన్న కష్టం కూడా కలగకూడదంటావ్?" ఆమె మౌనంగా ఉండిపోయింది.

"అసలు నీ ప్రేమను పొందటానికి అతను కష్ట కూడా కష్టపడి కూడదని అనుకుంటే ఎలా? నీ ప్రేమను పొందటానికి అతను ఎంత కష్టపడతాడో తెలిస్తే గదా అతనికి నీ మీద ఎంత ప్రేమున్నదీ తెలిసేది? నిన్ను పెళ్లి చేసుకోవడానికి అతను ఏ కష్టానికైనా ఒర్చుతాడు అని నీకు తెలిసినప్పుడేగదా నీ మనసుకు తృప్తి?" ఆమె ఆలోచనలో పడింది ఆయన చెప్పింది కూడా నిజమే! "కాబట్టి నేను ఆ కండిషన్ పెట్టాను... అతను ఎలా సంపాదిస్తాడో నాకు అనవసరం యాభై వేలు పెట్టి ఆ డైమండ్ నెక్లెస్ కొని నీకు పుట్టిన రోజు కానుకగా ఇవ్వాల్సిందే... పెళ్ళయిన తర్వాత అతను నీకు ఏమైనా కొనిస్తాడో లేదో నాకు అనవసరం... అతను ఆ డైమండ్ నెక్లెస్ కొనిపెడ్తేనే నీ సంతృప్తి కోసం, నిన్ను సుఖ పెట్టడం కోసం అతను ఏమైనా చేస్తాడన్న నమ్మకం నాకు కలుగుతుంది అప్పుడు ఈ పెళ్ళికి నాకు ఏ మాత్రం అభ్యంతరం వుండదు... అతను ఆ డైమండ్ నెక్లెస్ కొని ఇవ్వలేకపోతే మాత్రం ఈ పెళ్ళికి నేను చచ్చినా ఒప్పుకోను.. అంతే" ఖచ్చితంగా చెప్పాడు వ్యాఘ్రేశ్వరరావు. ఆయన అన్నది న్యాయంగానే అనిపించి ఊరుకుంది సరోజ. కూతురు భవిష్యత్తు గురించి ఆ మాత్రం ఆలోచించకుండా ఏ తండ్రి వుంటాడు.