Prema Pandem Part 19
కొన్ని క్షణాల తర్వాత తేరుకుని చమన్ లాల్ ని మెల్లగా అడిగాడు. " ఈ నెక్లెస్ మీ దగ్గర ఎంతకాలం నుండి ఉంది?" "ఇది మేం వారం క్రితం చేయించి పెట్టం ఎంద్కూ అట్లా అడ్గూ తున్నార్?" ఆశ్చర్యంగా ప్రశ్నిచాడు షెట్ చమన్ లాల్. వారం క్రితం అంటే ఈ నెక్లెస్ వేరేది అన్నమాట! బ్లాక్ ర్యాట్ క్రితం రోజే కదా అలాంటి నెక్లెస్ దొంగిలించిందీ? అదీ ఇదీ ఒకటి కాదు. "అంటే ఇంతమంచి నెక్లెస్ ఎప్పుడూ తయారు చేశారో కనుక్కుందామనీ... ఇంత అందమైన నెక్లెస్ వారం నుండీ మీ దగ్గర వున్నా ఎవరూ కొనకపోవడం ఆశ్చర్యంగా ఉంది" తన ఫీలింగ్స్ కనబడకుండా నవ్వేస్తూ అన్నాడు రాంబాబు. "హిట్లాంటి ఖరీదైన నెక్లెస్ అందరూ కొనగలరా సార?" ఆనాడు షెట్ చమన్ లాల్ "దీని ఖరీదెంత...?" కుతూహలంగా అడిగాడు రాంబాబు. "యాభై వేలు! ఓన్లీ ఫిఫ్టీ థౌజండ్" చెప్పాడు షెట్ చమన్ లాల్ "అమ్మో! యాభై వేలే?" గుండెల మీద చెయ్యి వేసుకున్నాడు అతడు. "నెక్లెస్ నీకు నచ్చిందా?" వ్యాఘ్రేశ్వరరావు అడిగాడు అతడ్ని.
"నచ్చింది ... చాలా బాగుంది" చెప్పాడు అతడు. "ఇతనిక్కూడా నచ్చిందంట! అయితే ఈ నెక్లెస్ తీసేసుకున్తావా?" కూతుర్ని అడిగాడు ఆయన. సరోజ తల ఊపింది. రాంబాబుకి చాలా సంతోషం వేసింది. ఆయన తన సెలక్షన్ కి విలువ ఇచ్చినందుకు. "అయితే ప్యాక్ చేయించనా సాబ్?" అడిగాడు చమన్ లాల్ "వద్దు కానీ దీన్ని ఎవరికీ అమ్మొద్దు మేమే దీన్ని తీసుకుంటాము. దీన్ని విడిగా పెట్టు!" చెపాడు ఆయన. చమన్ లాల క్షణం పాటు అర్థం కానట్టు చూసి తర్వాత "ఠీకే సాబ్..ఠీకే హై" అని తల ఊపాడు. "పదండి పోదాం!" వ్యాఘ్రేశ్వరరావు షాపు బయటికి నడిచాడు. రాంబాబూ, సరోజ అతన్ని అనుసరించారు. వెనుక నుండి చమన్ లాల్ నెక్లెస్ ని అమ్మకుండా ఎంతకాలం వుంచాలని అడగాలని అనుకున్నాడు గానీ... మళ్ళీ వ్యాఘ్రేశ్వరరావుకి కోపం వస్తుందని ఊరకున్నాడు.
విలువిన కస్టమర్ కి కోపం తెప్పించి దూరం చేసుకోవాలని తెలివైన ఎ బిజినెస్ మ్యానూ అనుకోడు. కారు మళ్ళీ హిమాయత్ నగర్ వైపు పరుగుతీసింది. "ఎందుకు దాడి! నెక్లెస్ తీసుకోకుండా వుంచమని చెప్పావ్?" అడిగింది సరోజ. "జంఝటక్... అంత కంగారేమిటి, ఇంటికెళ్ళిన తర్వాత చెప్తాను" అన్నాడు వ్యాఘ్రేశ్వరరావు. ఆయన ప్రవర్తన వింతగా అనిపించింది ఆమెకి. డబ్బులేక కాదు. మరి ఎందుకలా నెక్లెస్ ని కొన్నాళ్ళ పాటు అమ్మకుండా వుంచమని చెప్పినట్టు? "ఏమో! ఇంటికి వెళ్ళిన తర్వాత చెబుతానన్నారుగా?" అనుకుని వూరుకుంది సరోజ. కాస్సేపటికి కారు ఇంటికి చేరింది. అప్పటికి రాత్రి ఎనిమిదిన్నర గంటలైంది. కారులోంచి ముగ్గురూ దిగారు. కారు శబ్దం వినగానే టైగర్ ఇంట్లోంచి బుల్లెట్ లా దూసుకు వచ్చేసింది.
దాన్ని చూడగానే రాంబాబుకి మళ్ళీ గుండెల్లో దడ మొదలైంది. టైగర్ తన యజమాని అయిన వ్యాఘ్రేశ్వరరావు చుట్టూ తోకాడిస్తూ గిరగిరా తిరిగి, తర్వాత పై కెరిగి రెండు కళ్ళూ ఎతీ అతని తొడల మీద పెట్టి నిల్చుంది. "టైగర్! మై డార్లింగ్..." ఆయన దాని తల నిమిరాడు. ఆ తరువాత ముందుకు వంగి మొహం దానికి దగ్గరగా పెట్టాడు.టైగర్ అతని మొహాన్ని ఆప్యాయంగా నాకింది. "నాకు ముద్దు ఇస్తుంది" నవ్వుతూ అన్నాడాయన "బాగుంది... చాలా బాగా ఇస్తుంది" అన్నాడు రాంబాబు తన మన సులో చాలా ఇబ్బందిగా ఫీలవుతూ. అదేదో తన మొహాన్నే నాకుతున్నట్టుగా అనిపించిందతనికి. టైగర్ తనకి తృప్తి కలిగేదాకా తన యజమాని మొహం మీద తన నాలుకతో ముద్దులు ఇచ్చి, తర్వాత సరోజ చుట్టూ తిరిగి ఆమె పాదాలు నాకి, ఆ తర్వాత రాంబాబు దగ్గరకు వచ్చింది. ఎంత ధైర్యం చిక్కబట్టుకున్నా భయాన్ని అదుపులో పెట్టడం సాధ్యంకాక వెనక్కి రెండడుగులు వేశాడు.
