Prema Pandem-part 15
అతని గుండె బరువెక్కింది. ఎడమ అరచేత్తో గుండె పట్టుకుని మెల్లగా అడుగులు వేస్తూ పరిసరాలు గమనించాడు. కాంపౌండ్ వాల్ ని ఆనుకుని రకరకాల క్రోటన్స్ వున్నాయి. కారు కాంపౌండ్ వాల్ గేట్ కీ, ఇంటికీ మధ్య దూరం దాదాపు రెండు వందల అడుగులు వుంటుంది. గేటునుండి ఇంటిదాకా మీటరు వెడల్పున నాపరాళ్ళు పరిచివున్నాయి. ఆ దారికి ఎడమ ప్రక్కన మెత్తని పచ్చిక వుంది. పచ్చిక మధ్యలో ఓ టీపాయ్ దానిచుట్టూ నాలుగు గార్డెన్స్ చైర్స్ వున్నాయి. దారి కుడిప్రక్క రకరకాల పూలమొక్కలు వున్నాయి. దారికి అటూ ఇటూ రెండేసి మీటర్ల దూరంలో అశోకచెట్లు వున్నాయి. పచ్చిక వున్న వైపు కాంపౌండ్ వాల్ కి దగ్గరగా అయిదారు కొబ్బరిచెట్లు వున్నాయి. తోటమాలి అనుకుంటూ మొక్కలకి నీళ్ళు పడుతున్నాడు. వాడిని చూసి రాంబాబు ఠకీమని ఆగిపోయాడు. ”ఏమైంది?” కళ్ళు పెద్దవిచేసి చూస్తూ ప్రశ్నించింది సరోజ.
”వాడూ…” తోటమాలి వంక చూస్తూ దీర్ఘం తీశాడు. ”మా తోటమాలి… రంగన్న” చెప్పింది సరోజ. ”వాడు తోటమాలి అని తెలుస్తూనే వుంది. కానీ వాడు బ్లాక్ ర్యాట్ లా వున్నాడు.” ఆమె తల పట్టుకుంది. ”సరేగానీ వీడు ఎంతకాలం నుండీ పనిచేస్తున్నాడు? ఈమధ్యనే పనిలో చేరాడా?” కుతూహలంగా అడిగాడు. ”వాడు చిన్నప్పటినుండీ పనిచేస్తున్నాడు. వాడు బ్లాక్ ర్యాట్ కాదు గానీ నువ్వు నోర్మూసుకుని నాతో రా” సరోజ ముందుకు నడిచింది. రాంబాబు ఆమెని బుద్ధిగా అనుసరించాడు. ఇద్దరూ బంగళాని సమీపించారు. బంగళాకి కుడిప్రక్కన కారు గ్యారేజీ వుంది. సరోజ కాలింగ్ బెల్ నొక్కింది. రాంబాబుకి పరమ టెన్సన్ గా వుంది. ఊపిరి బిగపట్టి తలుపువంక చూడసాగాడు. అతని గుండె భారంగా కొట్టుకోసాగింది. ఎడమచేయి గుండె మీద పెట్టుకుని గుడ్లు మిటకరించాడు.
”ఛాల్లే.. ఏంటది… ముందా చెయ్యి అక్కడి నుండి తియ్. నిన్నిలా చూస్తే మా నాన్న నీకు గుండె జబ్బు వుందని అనుకుంటాడు” నవ్వుతూ అంది సరోజ. ”అలాగే… అలాగే… అలాగే…” గుండెమీద నుంచి చెయ్యి తీసేశాడు అతను. ”టెన్షన్ గా ఫీలవొద్దని చెప్పానా?” ”అలాగే… అలాగే…” లోపలి నుండి కుక్క మొరిగింది. అతని గుండె పొట్టలోకి జారింది. ”బాబోయ్! మీ యింట్లో కుక్కుందా? ఆ విషయం ముందుగా నాకు చెప్పలేదేం?” అన్నాడు భయంభయంగా …. ”కుక్కలంటే నాకు భయం” మెల్లగా చెప్పాడు. “కుక్కా.. గిక్కా అనకు మా నాన్న గారికి చాలా కోపం వస్తుంది.” చెప్పింది ఆమె. “కుక్కని కుక్క అనక పిల్లి అనాలా?” బిక్క మొహం వేశాడు అతను. “ఆయనకీ అదంటే ప్రాణం. స్వంత కొడుకులా చూస్కుంటాడు దాన్ని.” “అంటే నేనిప్పుడు దాన్ని బామర్దీ అని పిలవాలా?” ఆమె నవ్వుతూ అతని నెత్తిన చిన్నగా మొట్టింది. దాని పేరు టైగర్! దాన్ని అలాగే పిలువ్.” రాంబాబూ భయం భయంగా సరోజ వంక చూశాడు.
అతని మనసులోని భావాన్ని గ్రహించింది ఆమె. “దానిపేరు టైగర్. నిజంగా టైగర్లా ఏం ఉండదు.. నువ్వేం భయపడకు” “అలాగే. అలాగే కానీ లటుక్కున కాలి పిక్కని పట్టుకోదు కదా?” ఆమె పకపకా నవ్వింది. కుక్కలు ఎదుటి మనిషి భయాన్ని ఈజీగా పసిగడతాయి. ధైర్యంగా వుంటే ఏం చెయ్యవు కానీ ఎదుటి మనిషి భయపడుతున్నట్టు వాసనపసిగడితే మాత్రం మీద పడతాయ్.” “ఒకవేళ నేను మీ నాన్న గురించి భయపడుతున్నా పసిగట్టి మీద పడుతుండా మీ టైగర్?” అతను ఈ వాక్యాన్ని పూర్తి చేస్తుండగానే వీధి తలుపు గభాలున తెరుచుకుంది. హఠాత్తుగా అలా తలుపులు తెరుచుకోవడంతో రాంబాబూ కంగారు పడిపోయాడు. వెంటనే రెండు చేతులూ పైకెత్తాడు “నమస్కారం సార్” అన్నాడు. “అదేంటి బాబయ్యా!…. తప్పు బాబయ్యా.” తలుపు తీసిన వాడు పనివాడు. రెండు చేతులు కట్టుకుని ముందుకు వంగి కంగారుపడిపోతూ అన్నాడు.
“సర్లే పక్కకి తప్పుకో” విసుక్కుంది సరోజ. పనివాడు పక్కకి తప్పుకుని దారి ఇచ్చాడు . “తలుపులు ఎవరు తీసారో చూస్కోవక్కర్లేదా?” అంత కంగారేంటీ? అతను మా పనివాడు వెంకయ్య” చురచుర చూస్తూ అంది ఆమె. అతను సర్దుకున్నాడు. “ఎందుకు చూడ్లేదు? నాకేమైనా కళ్ళు కనపడవనుకున్నావా? ఊర్కే .. ఇదో రకం ప్రాక్టికల్ జోకన్నమాట! హ.. హ .. హ….” నవ్వు తెప్పించుకుని నవ్వుతున్న రాంబాబు మొహం మీద నవ్వు ఠకీమని ఆగిపోయింది. ఆ స్థానంలో భయం చోటు చేసుకుంది.
