Prema Pandem-part 16

 

సరోజకి ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నించాడు కానీ అతని నోటి వెంట తెలీని భాష వచ్చింది. “కీకా మాకా సకా హే హుఉజా.. బో భో….” టైగర్ యమ స్పీడుగా వచ్చి తోక ఊపుతూ నాలుగైదు ప్రదక్షిణలు గబగబా చేసి, తర్వాత సరోజ మీదకు హైజంప్ చేసి ఆమె తన తల పట్టుకున్నాక క్రిందకు వంగి ఆమె పాదాలు నాకింది. ఆ తర్వాత దాని దృష్టి రాంబాబు మీద పడింది. అతని వెన్నులో వణుకు ప్రారంభమయ్యింది. ఓసారి రాంబాబు వంక చూసి తర్వాత అతని చుట్టు మూడు సార్లు ప్రదక్షిణ చేసింది. అది తన చుట్టూ అలా తిరుగుతుంటే అతని కాళ్ళు గడగడా వణికాయి. ప్రదక్షిణ అయిన తర్వాత అతని ముందు నిల్చుని తల ఎత్తి అతని ముఖంలోకి చూసింది. అతని అరచేతుల్లో చెమట పట్టింది. అప్పుడే అతనికి గుర్తు వచ్చింది సరోజ చెప్పిన మాట కుక్కలు భయాన్ని పసిగడతాయి అని! ‘బాబోయ్… నేను భయపడుతున్నట్టు పసిగాడితే అది పిక్కట్టుకుంటుంది ‘ అనుకున్నాడు అతను. వెంటనే నవ్వు తెచ్చిపెట్టుకుని ఫెళ్ళు మని నవ్వేశాడు. టైగర్ రెండు అడుగులు ముందుకు వేసి రాంబాబూ పాదాలు నాకబోయింది.

అతను చటుక్కున నాలుగడుగులు వెనక్కు వేశాడు. “నువ్వు నాకితే నాకు కితకితలు పెడుతుంది. అందుకనే వెనక్కి జరిగా.. హి.. అంతేగానీ నాకు భయం ఉంది కాదు.. హిహి.. నాకు భయం లేదు .. లేనే లేదుగా….. హిహిహి….” రాంబాబు అవస్థ గమనించిన సరోజకు నవ్వు ఆగడం లేదు. “చాల్లే … దానికేం మానవ భాష రాదు కానీ.. వెంకయ్యా దీన్ని కాస్త బయటకు తీసుకు వెళ్ళు” అంది. వెంకయ్య టైగర్ ని బయటకి తీసుకువెళ్లిపోయాడు. రాంబాబూ తేలికగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు. “లోపలికిరా.. ” అంది సరోజ వరండాలోంచి లోపలికి అడుగు పెడుతూ. రాంబాబూ ఆమెని అనుసరించాడు. ఇద్దరూ హాల్లోకి అడుగుపెడుతూనే రాంబాబూ దృష్టి సోఫాలో కుర్సున్న వ్యక్తి మీద పడింది. అతను పిస్తోలు శుభ్రం చేసుకుంటున్నాడు. ఆయనే ఆమె తండ్రి వ్యాఘ్రేశ్వరావని అర్థం అయ్యింది రాంబాబుకి.

అడుగుల చప్పుడు వినగానే ఆయన తల పైకెత్తి చూశాడు. “హాయ్ డాడ్ … ఎవరొచ్చారో చూడు” పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి తండ్రి పక్కనే సోఫాలో కూర్చుంటు అంది సరోజ. “ఓ.. అయితే ఇతనే అన్నమాట నువ్వు చెప్పిన రాంబాబు” చేతిలో ఉన్న పిస్తోలుతో రాంబాబును చూపిస్తూ అడిగాడు వ్య్యాఘ్రేశ్వరరావు. రాంబాబు చటుక్కున వెనక్కి గెంతి పిస్తోలు వంక చూస్తూ రెండు చేతులూ పైకెత్తి “అవునండీ…. నేనే.. రాంబాబుని. న.. న.. నమస్కారం” అని రెండు చేతుల వంకా తల పైకెత్తి చూసుకుని, నాలుక కొరుక్కుని రెండు చేతులూ క్రిందకి దించి నమస్కారం పెట్టి మళ్ళీ చేతులూ పైకెత్తి బిక్కమొహం పెట్టాడు. వ్య్యాఘ్రేశ్వరరావు పకాలున నవ్వాడు. “జం ఝుటాక్! భలేవాడివే.. నేనేమన్నా క్రైమ్ సినిమాలో విలన్ని అనుకుంటున్నావా? ఆ చేతులూ పైకెత్తడం ఏంటి? దించు! ” అన్నాడు. రాంబాబు చేతులూ క్రిందకు దించాడు.

“కూర్చో!” తన ముందున్న సోఫాని చూపించాడు. అతను మెల్లగా అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ వచ్చి అతని ముందున్న సోఫాలో అంచూ మీద కూర్చున్నాడు. “ఊ… నువ్వు మా అమ్మాయిని ప్రేమిస్తున్నావట .. పిస్తోలు అతని వైపు పెట్టి ఊపుతూ ప్రశ్నించాడు అయన. రాంబాబు చటుక్కున లేచి నిలబడి మళ్ళీ చేతులూ పైకెత్తి తడబడుతూ అన్నాడు. “అవునండీ …. అంటే కాదండీ .. అసలు మనసులో ఏదో కలిగిందండీ .. మరి దాన్ని ప్రేమంటే ప్రేమేనండీ.. కాదంటే కాదండీ.. మనసు అసలే పిచ్చిది కదండీ.. అదంతేనండీ.. దానికి ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి లటుక్కున అవుతుంటుందండీ … అదండీ…” “జం ఝుటాక్!.. ఏంటా తడబాటు? కూర్చో…” ఆజ్ఞాపిస్తున్నట్టు అన్నాడు ఆయన.

రాంబాబు చేతులు పైకేట్టినట్టే కూర్చున్నాడు. “చేతులు దించు.” రాంబాబు చేతులూ దించాడు. “నీతో కాస్త మాట్లాడాలి.” “మాట్లాడండి” బుద్ధిగా తల ఊపుతూ మెల్లగా అన్నాడు రాంబాబు. “ఇప్పుడు కాదు! అలా వెడుతూ దార్లో మాట్లాడుకుందాం.” “ఎక్కడికి డాడీ?” “చెప్పానుగా.. నాతో పదండి..” లేచి నిల్చున్నాడు వ్య్యాఘ్రేశ్వరరావు. సరోజ, రాంబాబులు కూడా లేని నిలబడ్డారు. “బంగారమ్మా!” లోపలి చూస్తూ పిలిచాడు. బంగారమ్మ వాళ్ళ వంటమనిషి. ఆయన పిలుపు వినగానే పరిగెత్తుకుంటూ హాల్లోకి వచ్చింది బంగారమ్మ. “మేం ముగ్గురం కాస్సేపట్లో వెనక్కి వస్తాం…మాకు మంచి భోజనం ఏర్పాటు చెయ్.” “అలాగే బాబూ” బంగారమ్మ లోపలి వెళ్ళిపోయింది.