వేలు తెగిన బాధ కన్నా అతని మాట, ప్రవర్తన తాలూకు గాయం, మచ్చ అలాగే ఉండిపోయాయి. తర్వాతి కాలంలో అంతకన్నా పెద్ద పెద్ద గాయాలు మచ్చలతో తన మనసు తనే గుర్తు పట్టలేనట్లు మారిపోయింది.
"లోతైన బావిలో నీరు ఉంటుంది. కానీ ఎవరి దాహాన్ని తీర్చలేనప్పుడు దానికి సార్ధకత ఏముంది. అతని ప్రేమా అంతే" అనుకుంది తను.
పిల్లల సరదాలు అవసరాలు అన్నీ తనే తీర్చింది, పెద్దాడికి పెళ్ళయ్యాక అమ్మతో అవసరం తీరినట్లే! వాడికి మీజిల్స్ వస్తే పదిహేను రోజులు మంచం పక్కనే పడుకుంది. వాడికి మాత్రం 'ఎలా ఉందని' అమ్మని పలకరించే తీరిక లేదు.
"అమ్మా! రేపు ఫీజు కట్టాలి" చిన్నాడు పక్కలో కూర్చున్నాడు.
'వీడికి అవసరం ఇంకా ఉంది' అనుకుంది.
"ఎంత నాన్నా!" అడిగింది.
"పదిహేను వందలు. పుస్తకాలకి ఇంకో వెయ్యి" గారంగా అడిగాడు. మూడు వేలు దిండు కింద నుంచి తీసివ్వగానే మాయం అయ్యాడు.
స్కానింగ్ కోసం దాచినవి... వాడికన్నా ఎక్కువా!
ఆ రోజుల్లో తల్లిదండ్రుల శక్తిని బట్టి చదువుకుంది. ఇప్పటి పిల్లలు తల్లిదండ్రుల శక్తి గురించి అనవసరం. ఎక్కడ్నుంచయినా సరే తెచ్చి వాళ్ళక్కావలసింది చదివించాలి అంతే..! ఈ మార్పు ఎందుకొచ్చిందో తనకి అర్ధం కావటంలేదు.
                                     * * *
నగరంలోని నక్షత్రాల హాస్పిటల్ లో ఇంటెన్సివ్ కేర్ యూనిట్ లో స్పృహ ఉండీ లేని స్థితిలో అనసూయ.
రోజులు... గంటలు... నిమిషాలు... మరో క్షణంలో ఏమో... అనే పరిస్థితి.   
అనసూయ వళ్ళంతా నరకం.. ఇదే నరకం... పురాణాల్లో ఏమేమో చెప్తారు. ఇదే నిజం.. చచ్చిపోతే ఏమౌతుంది.. అంతా వస్తారు.. చూస్తారు.. అంత మంచిది ఇంత మంచిది... ఆనాడిట్లా... ఈనాడిట్లా... అంటారు. కొందరు నిజంగా.. కొందరు నంగి నంగిగా ఏడుస్తారు.. పిల్లలు ఏడుస్తారా? ఏడవక పోవచ్చు... మంచాన ఉన్న అమ్మకు చేయడం కష్టమే కదా! పోవటమే మంచిదని సర్దుకుంటారు, పాలవాడి జాలి చూపులు భరించక్కర్లేదు.  
ఇంటికి ఎవరొచ్చినా తన నడక మీద వాళ్ళ జీవితాలు ఆధారపడినట్లు 'కాస్త నడుస్తున్నారా' అనే అవకాశం ఉండదు. రోజూ పూలు పూసే చెట్లు... కోడలు ఒళ్లొంచి నీళ్ళు పోస్తే అలాగే పూస్తాయి. తన అక్క చెల్లెళ్ళ రాకపోకలు తగ్గిపోవచ్చు. శ్రీపతి తద్దినాలంటూ విసుక్కుంటూ విసిగిస్తాడేమో! వద్దని చెప్పాలి. బతికుండగా తనపై లేని శ్రద్ధ శ్రద్ధలపై ఎందుకు? అదేదో జంధ్యాల సినిమాలాగా శ్రీపతికి విసుక్కోవటానికైనా తను కావాలేమో! కానీ తనకి మాత్రం అలా గోడమీద ఫోటోలోంచి కూడా ఇంకా శ్రీపతితో మాట్లాడాలని లేదు. అసలు మనిషికి బంధాలన్నీ ప్రాణాలు పోగానే పోతాయట. ఇంకెందుకు మరి. హాయిగా వెళ్ళిపోవచ్చు. నడవలేకపోయినా... అంత బాధలోనూ అనసూయకి నవ్వొచ్చింది.
"అమ్మ నవ్వుతోంది" చిన్నాడి గొంతు అది. మళ్ళీ తనకి దిగులేస్తోంది. వీడి పెళ్ళి అయితే బాగుండేది. పోన్లే! లవ్ మ్యారేజ్ చేసుకుంటాడు. తన మీద ఆధారపడడు. తన మీద ఆధారపడే వాళ్ళుంటేనేనా ఆడవాళ్ళు బతకాలనుకునేది? తమకోసం తాము ఎందుకు బతకరు? ఆడవాళ్ళు అంతా ఇతరుల కోసమే ఎందుకు బతుకుతారు. చరమదశలో స్త్రీవాదం ఆలోచనలు... శ్రీపతికి తెలిస్తే అమ్మో!
"ఇంక లాభం లేదండీ! రేస్పిరేషన్ కష్టంగా ఉంది... వెంటిలేటర్ మీదికి షిఫ్ట్ చేయాలి" డాక్టర్ విసుక్కుంటున్నాడు.
ఇతనికీ విసుగ్గానే ఉంది. తనకంటే అన్ని విధాలా తక్కువ స్థాయిలో ఉన్న ఆడవాళ్ళని భర్తలు ప్రేమగా గౌరవంగా చూస్తున్నారు. ఈ కుటుంబంకోసం ఇంత చేసినా ఎందుకింత నిరాదరణ. అనసూయకి దుఃఖం వచ్చింది. "ఆవిడ బాధపడ్తున్నారు" సిస్టర్ తన కన్నీళ్ళు తుడుస్తోంది.
"ఈ అమ్మాయే నయం... తన కన్నీళ్ళని చివరి క్షణాల్లో తుడుస్తోంది" జీవితమంతా ఇటువంటి ఆప్తస్పర్శ కోసమే ఎదురుచూసింది.
మళ్ళీ కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి. ఎవరెవరో వస్తున్నారు. చూసి వెళ్తున్నారు. అనసూయకి మగతగా ఉంది. ఎవరో గుర్తు పట్టలేకపోతోంది.
"సిస్టర్... క్విక్" డాక్టర్ స్వరంలో హడావుడి... అనసూయకి వెంటిలేటర్ పెట్టారు. ఇప్పుడు హాయిగా గాలి పీల్చుకోగల్గుతోంది. హమ్మయ్య! తను ఇంకా బతుకుతుందా? దేనికి.... ఇటువంటి జీవితానికి పొడిగింపు అవసరమా?! స్పృహ తెలిస్తే ఇవే ఆలోచనలు... దిగులు.
"మా ట్రీట్ మెంట్ వల్ల యూజ్ లేదు. ఆవిడ డిప్రెషన్ లోకి వెళ్తున్నారు. కావలసిన వాళ్ళందరికీ కబురు చేయండి".
డాక్టర్ గొంతువిని అనసూయ రిలీఫ్ గా ఫీలయ్యింది.
బీప్... మంటూ శబ్దం. గోల చేసింది వెంటిలేటర్... డ్యూటి డాక్టర్ గాభరాగా వచ్చి చూశాడు.
ఈలోగా అనసూయకి ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతోంది.
భార్య పక్కనే ఉన్న శ్రీపతి కంగారుగా చూశాడు.   
"వెంటిలేటర్ కి ఆక్సిజన్ పైప్ డిస్కనెక్ట్ అయింది" అంటూ రీసెట్ చేశారు డాక్టర్, సిస్టర్.
అనసూయ మళ్ళీ కొంచెం కుదుటపడింది.
"ఎన్నాళ్ళిలా డాక్టర్?" శ్రీపతి గొంతులో కొండంత దిగులు.
"పేషెంట్ రెసిస్టన్స్... రెస్పాన్స్ ని బట్టి... ఎన్నాళ్ళనేది ఇప్పుడే చెప్పలేం..." అంటూ ముందుకి నడిచాడు డాక్టర్.
ఆ రాత్రి చీకటి నిర్దయలా వ్యాపించింది.
ఒళ్ళంతా పైపులు, ట్యూబులతో ఉన్న భార్య కేసి పరిశీలనగా చూశాడు శ్రీపతి. సెడేషన్ లో ఉన్న అనసూయ మత్తులో ఉంది.
"సారీ అనూ! నీ బాధ చూళ్ళేకపోతున్నాను. నేను నీకేమీ చేయలేకపోయాను. కనీసం త్వరంగా విముక్తి కల్గిస్తాను" గొణుక్కున్నాడు శ్రీపతి.
వెంటిలేటర్ కి ఉన్న కొన్ని కనెక్షన్లు తీసేసి వెనుదిరిగి చూడకుండా నిశ్శబ్దంగా వెళ్ళిపోతున్న భర్తకేసి చూడలేని అనసూయ మొహంలో చెక్కు చెదరని ప్రశాంతత.. నిశ్చల దీపంలా వెలుగుతోంది...!
                                                                                                                 ('నది మాసపత్రిక జూన్ 2007)
                                                        * * *