నేను - రాణి - 4
అతడు శాంతించాడు. “మీరు కూర్చోండి" పెళ్ళాం చెప్తే తప్ప కూర్చునేలా లేదు మహానుభావుడు.
అతను కూర్చున్నాడు.
“చూడబ్బాయ్... ఇంతకీ గదిలో అద్దెకు ఉండేదెవరూ?” అందావిడ ఇద్దర్నీ మార్చి మార్చి చూస్తూ.
“నేనేనండి" అన్నాను ముందుకు గబుక్కున వంగుతూ. అలా స్పీడుగా వంగడం వలన బ్యాలెన్సు తప్పి ముందుకు తూలిపడ్డాను.
“అబ్బే.... ఈ మాత్రం దానికి కాళ్ళమీద పడడం ఎందుకు నాయనా" ఆవిడ పాదాలు వెనక్కులాక్కుంది.
“మావాడికి పెద్దలంటే మహా గౌరవం లెండి" హుషారుగా ముందుకి వంగి ఆవిడతో చెప్పాడు చంచల్రావు.
చంచల్రావు కూడా బ్యాలెస్సు తప్పాడు. ఆవిడ మళ్ళీ కాళ్ళు వెనక్కులాక్కుంది.
“మావాడికి కూడా పెద్దలంటే మహా భక్తిలెండి" అన్నాను కసిగా.
చంచల్రావు లేచి కూర్చున్నాడు.
“మీరిద్దరూ మరీ సోఫా అంచుమీద కూర్చోకుండా కాస్త వెనక్కు జరిగి కూర్చోండి" అన్నాడు ఇంటాయన మా ఇద్దర్నీ అదో మాదిరిగా చూస్తూ.
“మీ యిద్దర్నీ చూస్తుంటే ముచ్చటేస్తుంది. ఏం వినయం?... ఏం వినయం? గది మీకే ఇవ్వాలని నాకు ఉందిగానీ మా రాణీక్కూడా మీరు నచ్చాలి. దానికి నచ్చిన వాళ్ళకే మేము గది అద్దెకిస్తాం" ఆవిడ అంది.
“రాణీ ఎవరండీ?” చంచల్రావు అడిగాడు.
“మా అమ్మాయి".
నా మెదడు చురుకుగా పనిచేసింది. వీళ్ళ వయసుబట్టి చూస్తే బహుశా రాణికి ఏ పద్దెనిమిదో ఇరవై ఏళ్ళో ఉంటాయి. నాలో సంతోషం ఉరకలు వేసింది. ఇంటాళ్ళకి వయసులో ఉన్న అమ్మాయి ఉంటే బ్రహ్మచారి ముండావాళ్ళకి మంచి కాలక్షేపం. చంచల్రావు నా తొడ గిల్లాడు.
“లక్కీ ఫెలో"
“మరి మీ కండిషనేమిటో చెప్తే నేను యిమ్మీడియట్ గా ఒప్పేసుకుంటాను.” అన్నాను ఆవిడతో.
”అబ్బే.. కండిషను పెద్దదేం కాదు...... మా రాణిని ప్రేమగా చూడాలి..... రాణీ ఎంత అందంగా ఉంటుందనుకున్నావ్?”
నా సంతోషాన్ని నేను కంట్రోల్ చేసుకోలేకపోయాను. “యాహూ...” నాకింత పెద్దగొంతు ఉందని నాకే తెలీదు. సంతోషం నుండి తేరుకుని చూద్దును కదా ఆవిడా ఆయనా ఇద్దరూ సోఫాలోంచి క్రిందపడిపోయి ఉన్నారు.
చంచల్రావు మూర్చస్థితిలో ఉన్నాడు!
కొన్ని క్షణాల తరువాత ఆవిడలేచి సోఫాలో కూర్చుని బనీను ముందుకు లాగి గుండెల మీద "థూ.... ధూ...” అని ఊదాడు.
నేను చంచల్రావు భుజాలు పట్టి కుదిపాను. వాడి కనుగుడ్లు నెమ్మదిగా కదిలి నావైపు చూశాయి.
“ఒరేయ్.... మనం ఇలా చెవులమీద పడేలా కాకుండా క్రాపు కాస్త దగ్గరికి చేయించుకోవడం మంచిది. చెవులు సరిగ్గా వినబడ్డం లేదు. ఒకదానికి ఒకటి వినిపిస్తుందేమోనని అనుమానంగా ఉంది" అన్నాడు మెల్లిగా.
“లేదు... నువ్వు సరిగానే విన్నావ్... నేను రాణిని ప్రేమగా చూసుకోవాలి. రాణీ అందంగా ఉంటుంది" వాడి చెవిలో అన్నాను.
“ఒరేయ్... నీ గదికి నేను కూడా రోజూ అప్పుడప్పుడూ రావొచ్చా?” వాడు నా చెవిలో అడిగాడు.
“రావొచ్చు" నేను వాడి చెవిల
ో “యాహు!...! ఈసారి అరిచింది వాడు - సెవెన్టీ యమ్మెం థియేటరు లో స్టీరియో ఫోనిక్ సౌండ్ కి దాదాపు తొమ్మిదిన్నర రెట్లుంది వాడి గొంతు. వాళ్ళిద్దరూ మళ్ళీ సోఫామీంచి పడిపోయారు.
“అమ్మ.... అమ్మ...” అంటూ ఆప సోపాలు పడ్తూ లేచి కూర్చుంది ఆవిడ. ఆయన లేచి మళ్ళీ బనీను ముందుగా లాగి గుండెలమీద ఉమ్మూసుకున్నాను.
“అద్గదీ. మా రాణీ అంటే ఇంత ఇంట్రెస్టు చూపించేవాళ్ళకే నేను గది అద్దె కివ్వాలని అనుకుంటున్నాను.” ఆవిడ మా పైవు సంతృప్తిగా చూస్తూ అంది.
“ఉండండి... మా రాణిని పిలుస్తాను. దానికి నచ్చితే మీకు గది అద్దెకు దొరికినట్టే... రాణీ" అంటూ లోపలికి చూస్తూ పిలిచింది.
నేను, చంచల్రావు ఆత్రంగా గుమ్మం వైపు చూశాము.
