అమ్మో అమ్మాయిలు 27
అబ్బులు బాత్ రూమ్ కెళ్ళే దోవలో సుకన్యా వాళ్ళుండే భాగం రాగానే తలొంచుకుని నడక వేగం హెచ్చించాడు. అబ్బులిని సుకన్య చూడనే చూసింది. “నాథా! ఇటు రండి ఒక పర్యాయంబు, ఓ నాథా! వినిపించుకోవేమిటి? నాన్నగారూ! నాన్నగారు నా పతిదేవులు పారిపోతున్నారు పట్టుకురండి" అంటూ అరిచింది.
అబ్బులు యింకా తల దించుకుని బాత్ రూమ్ వైపు పరుగు తీశాడు. అబ్బులు తలొంచుకోవటం కంగారుతో పరుగు తీయటం పెద్ద యాక్సిడెంటుకి దారి తీసింది. ఓ అందమైన ఆల్చిప్పలంత కళ్ళు గల చిన్నదాన్ని ఢీకొని , ఢీకొన్న దెవరినో తెలియక కంగారుతో రెండు చేతులూ జాపి ఆ పిల్ల పడిపోకుండా ఆ పిల్లదాని తామర తూడులు లాంటి సుతిమెత్తని జబ్బలని గట్టిగా పట్టేసుకున్నాడు.
ఆ పిల్ల కంగారు పడింది, జాయింట్ వీల్ అబ్బులి ఛాతీకి ఆ పిల్లదాని తల గుద్దుకుంది. ఒక అర నిమిషం తల దిమ్మెక్కి కళ్ళు బైర్లు కమ్మి అబ్బులి చేతుల్లో అలా వుండిపోయింది. ఇంచుమించు ఇరువురు ఒకేసారి తెప్పరిల్లారు. అబ్బులి భూతద్దాలలోకి ఆ పిల్ల, ఆ పిల్లదాని ఆల్చిప్ప కళ్ళల్లోకి అబ్బులు చూస్తూ అర నిమిషంలో ఆరో వంతు వుండిపోయారు. ఆ పిల్ల పేరు బిందురేఖ. రాత్రి పదిగంటల ఎక్స్ ప్రెస్ కి భజన బృందంగారి యింటికి వచ్చింది.
భజన బృందం భజ గోవిందానికి బిందురేఖ తండ్రి ఏదో వేలు విడిచిన చుట్టం అవుతాడు. బిందురేఖ చదువు పి.యు.సి.తో పూర్తియింది. టైపు నేర్చుకుంది. సంగీతం అప్పుడప్పుడూ నేర్చుకుంటుంది. విజయవాడలో ఏదో వుద్యోగంకి ఇంటర్వ్యూ పిలుపోస్తే వచ్చింది. అబ్బులు ఆ బిందురేఖనే యిప్పుడు ఢీకొట్టింది. ఈ భూతద్దాల జైంట్ వీల్ ఎవరో బిందురేఖఎరుగరు. ఆ ఆల్చిప్పల చిన్నది ఎవరో అబ్బులు ఎరగడు. ఇద్దరూ తెప్పరిల్లి ఈ లోకంలోకి వచ్చారు.
అబ్బులు బిందురేఖ జబ్బలు వదిలిపెట్టకుండానే "సారీ" అండిఅన్నాడు.
“చేతులు తియ్యండి" అంది బిందురేఖ బోలెడు కోపం ప్రదర్శిస్తూ.
“ఎక్కడి నుంచి?” అని అబ్బులు అనేసి పొరపాటు గ్రహించి బిందురేఖ జబ్బ లొదిలి "సారీ!” అండి అన్నాడు మరోసారి.
“సారీ చెప్పటం తప్ప మరేం పని లేదా?” అంది బిందురేఖ.
“అమ్మయ్యో బోలెడు పనుంది" అని అబ్బులు భూతద్దాలు సరి చేసుకుని ఆగిపోయాడు. 'కళ్ళజోడు సరి చేసుకోవడమా?”
“కాదండి.”
“మరేమిటండీ.”
“అప్పుడప్పుడూ అందమైన అమ్మాయిలను చూసి చూడకుండా ఢీ కొనడం కూడా నండి. సారీ! అది నా తప్పు కాదండి నాకళ్ళజోడు తప్పండి.”
“ఇప్పుడు తప్పంతా మీ జోడుదన్నమాట. మీది కాదన్న మాట?”
“అంతే కదండీ మరి?”
“సిగ్గు లేకపోతే సరి!”
“ ఎవరికండీ?” అమాయకంగా భూతద్దాల్లోంచి ఆల్చిప్పల్లోకి చూస్తూ అడిగాడు అబ్బులు.
“నాకు సరేనా!” కోపంగా అంది బిందురేఖ.
“ఆడపిల్లలకు సహజమే కదండి" అన్నాడు అబ్బులు అదేదో సామాన్య విషయం అన్నట్లు.
“ఇంతసేపు మీ ఎదురుగుండా నుంచుని మాట్లాడటం సిగ్గు సిగ్గు" అని బిందురేఖ మరింత కోపంతో భూమ్మీద కాలితో తన్ని గిర్రున తిరిగి వెళ్ళిపోయింది.
“ఏమండి. ఏమండి! మీ పేరు చెప్పిపోండి. ప్లీజ్" అన్నాడు అబ్బులు.
బిందురేఖ వెనుతిరిగి అబ్బులి దగ్గరకొచ్చి సీరియస్ గా అల్చిప్పల్లోంచి భూతద్దాల్లోకి చూస్తూ "మీకు తెలివుందా?” అని గద్దించి అడిగింది.
“ఉందండి" ఠకీమని సమాధానం చెప్పాడు అబ్బులు.
“అయితే మీ చెయ్యి చాపండి" అంది బిందురేఖ. ఏ మాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా చెయ్యి చాచాడు అబ్బులు.
