నిన్న బిగ్గరగా 

నవ్విన కలిసి 

ప్రేమగా మాట్లాడిన  

జీవితమంటే 

ఒక నీటిబుడగని

అది ఏక్షణమైనా 

మాయమౌతుందని

చెప్పిన మనిషే నేడు 

మాయమైపోయాడు

కనిపించని కరోనా 

రక్కసి మాటేసి కాటేసి

తెల్లవారినా కళ్ళుతెరవకపోతే

ప్రపంచానికి ఎంతో ప్రాణాధారమైన 

సూర్యుడు సైతం కన్నుమూసి పడివున్న 

ఆ కట్టెకు ఇంతప్రాణం పోయలేకపోయాడు

ఔను ఈ సూర్యచంద్రుల కన్న 

శక్తివంతమైన మనిషితో పాటు 

ఆ గ్రహాలను సమస్తసృష్టిని నియంత్రించే 

అతీంద్రియశక్తి ఏదో విశ్వంలో దాగిఉన్నది

ఈ సూర్యచంద్రులు మనిషి 

పుట్టిన నాటినుండి గిట్టేవరకు 

ఆహారాన్ని నిద్రను నీడనివ్వగలరేమో కాని 

చనిపోయిన మనిషి కింత ఊపిరినిపోయలేరు

పండిన ప్రతిపండు ఎండిన ప్రతిఆకు 

రాలి పోక ధూళిలో కలిసి పోక తప్పదు 

మట్టిలో పుట్టిన ఈ మనిషి మళ్ళీ 

కన్నుమూసి కట్టై కాలి మట్టై పోవలసిందే 

కళ్ళముందే మంచులా కరిగి పోవలసిందే

తిరిగిరానిలోకాలకు తరలిపోవలసిందే తప్పదు 

ఇదిప్రకృతి ధర్మం సృష్టిమర్మం అంతుచిక్కని ఓరహస్యం