చెమటోడ్చి
చెమటోడ్చి ఓ వృద్దుడు
ఓ చెట్టును పెంచాడు
అది "చిగురిస్తున్నప్పుడు"
చిరునవ్వు నవ్వాడు
పూలు "పూస్తున్నప్పుడు"
పులకించి పోయాడు
"కాయలు కాసినప్పుడు"
కడుపు నింపుకున్నాడు

ఎర్రని ఎండలో
చల్లనిచెట్టు నీడన
ఇంత సేద తీర్చుకున్నాడు
ఐతే "ఆకురాలేప్పుడు"
అసహ్యించుకున్నాడు
నీడ కరువైందని నిట్టూర్చాడు
నీడనివ్వని చెట్టు
నిరుపయోగమంటూ
పదునైన గొడ్డలిని పైకిలేపాడు

నవ్వుతూ నవ్వుతూ
చెట్టును నరికేశాడు
పెళపెళమని చెట్టు
విరిగే వేళ నేలకొరిగే వేళ
కిలకిలమని నవ్వాడు
కేరింతలు కొట్టాడు
సంతకెళ్ళి చెట్టునమ్మి
కొంతసొమ్ము చేసుకున్నాడు
ఇంటి ముఖం పట్టాడు

ఇంతలో...వింతగా
ఈదురు గాలి వీచింది
కుళ్ళుచినుకులతో
కుంభవర్షం కురిసింది
ఒక్కసారిగా ప్రక్కనున్న
నక్కవాగు పొంగింది
ఆ ఆకస్మిక వరదకు
తానుకొట్టుకుపోతూ
రాత్రంతా మృత్యువుతో
పోరాడి పోరాడి
కొనఊపిరితో బ్రతికేడు
ఓ కొమ్మ పుణ్యమాని...

మృత్యుంజయుడైన
ఆ వృద్దుడు
చెట్టుకు చేతులెత్తి
నమస్కరించి
చెమర్చిన కళ్ళతో
ఇది "కొమ్మకాదు
మా అమ్మ" అంటూ 
ఇది "వృక్షంకాదు
నా ప్రత్యక్ష దైవం"అంటూ
"పచ్చని చెట్లే జగతికి
ప్రగతికి మెట్లు"అంటూ

దీక్షబూని లక్షమొక్కలతో
"హరితవనం" సృష్టించేడు
"ప్రాణవాయువునందించే
"మొక్కలకే ప్రాణం పోసి
"ప్రాణదాతగా" మిగిలేడు
రండి రండి మనం సైతం
నేడే "పర్యావరణ పరిరక్షణకై"
పదిలక్షల మొక్కల్ని నాటుదాం!