నిన్న దగ్గు జలుబు జ్వరము
గొంతునొప్పి ఆయాసము వస్తే
మందులతో మాయమైపోయేవి
సంతోషంగా పేషెంట్లు
హాస్పిటల్ నుండి ఇంటికెళ్ళేవారు

కాని, నేడు అవి వస్తే అవిపోవడంలేదు
మనుషులే పోతున్నారు ఇంటికి, కాదుకాటికి

నిన్న ఒకరిని ఒకరు కౌగలించుకునేవారు
వాటేసుకునేవారు భుజాలకెత్తుకునేవారు
షేక్ హ్యాండ్స్ ఇచ్చేవారు పుచ్చుకునేవారు
భేష్ శహబాష్ అంటూ భుజం తట్టేవారు
చేతులతో చెయ్యేసి ప్రమాణం చేసేవారు

కానీ నేడు దూరం దూరం
ఆరడుగుల భౌతిక దూరమంటున్నారు
మాస్క్ లు ధరించి మాట్లాడుతున్నారు
ఆలింగనాల్లేవు ఆప్యాయంగా పలకరింపుల్లేవు

నిన్న ఆకాశంలో పక్షుల్లా విహరించారు
రోడ్లమీద విచ్చలవిడిగా స్వేచ్ఛగా తిరిగారు

కానీ,నేడు ఇళ్ళల్లో బందీలైవున్నారు
క్షణక్షణం భయంతో బ్రతుకుతున్నారు
కరోనా పేరు వింటేనే గజగజ వణుకుతున్నారు
కరోనాకరోనా అంటూ అందరు కలవరిస్తున్నారు

నిన్న పాజీటివ్ అంటే ఒక పవర్ పుల్ ఎనర్జీ
కానీ,నేడు పాజీటివ్ అంటే ఒక హెల్త్ ఎమర్జెన్సీ