కవికి కమ్మని 

కందపద్యం...అమ్మైతే

వచనం...నాన్న

పద్యం వచనం కవికి రెండుకళ్ళు 

పద్యమంటే......కవిపండితులకే 

వచనమంటే పండితోత్తములకు  

పామరులకు సర్వలోకజనులకు

పద్యమంటే... 

సమాస భూయిష్టమైన 

అలంకార ప్రాయమైన 

చిత్రవిచిత్రమైన వర్ణనలతో 

పసందైన పదసంపదతో 

మధురమైన మాటలతో 

రమణీయంగా రసరమ్యంగా 

అద్భుతంగా అలరించేవిధంగా

ఒంపు సొంపులతో ఓరచూపులతో 

కులుకునడకల కలికిలా కలహంసలా 

కనువిందుగా పసందుగా 

బంగారు భావనలతో 

సుందరమైన శిల్పంతో 

అందంగా ఛందోబద్ధంగా సాగి

పటిష్టమైన భాషాసౌందర్యంతో 

అలరారుతూ అంతులేని 

సంతోష సాగరాన ముంచివేసేదే 

మురిపించేదే...మైమరపించేదే...

పరవశింపజేసేదే.....పద్యమంటే.

వచనమంటే... 

పండితులకు పామరులకు 

అలతి అలతి పదాలతో ‍

అతి సులభమైన శైలిలో 

సుందరమైన సందేశాలతో 

హృదయాలను కదిలించేదదే

కళ్ళకు కాంతినిచ్చేదే

ప్రజలను పరవశింపజేసేదే

విన్నా చదివినా 

మనసుకెంతో 

ఊరట కలిగించేదే

ఉత్సాహ పరిచేదే

చైతన్యవంతుల్ని చేసేదే

కఠినాత్ములకు సైతం

కనువిప్పు కలిగించేదే......వచనమంటే

అది కవి పదిమందికి పంచే పంచామృతమే

అది అందరికందించే పంచభక్ష్యపరమాన్నమే