కోరిన సంతానం కలిగితే
సంతోషిస్తాం సంబరపడిపోతాం
సర్వం త్యాగంచేసి బిడ్డల్ని
ప్రయోజకుల్ని చేస్తాం

కాని ఆ కన్నబిడ్డలకే
మనం భారమైనప్పుడు
బ్రతుకు అంధకారమైనప్పుడు
ఊరికి దూరమైనప్పుడు

కడుపు మాడినప్పుడు
కన్ను మూసినప్పుడు
కట్టెగా మారినప్పుడు
కాటికి దగ్గరైననప్పుడు

కన్న తల్లిదండ్రులకు
ఎంతో ఘనంగా
కర్మకాండలు నిర్వహిచినా సరే
ఎంతో ఖరీదైన సమాధులు
నిగనిగలాడే పాలరాతితో
నిర్మించినా సరే

ఆ కన్నవాళ్ళు కార్చిన
ఆ కన్నీటి చుక్కలు
వారు పెట్టిన ఆ ఆకలికేకలు
బిడ్డలకు శాశ్వతంగా
తీరని శాపాలైతే ?

ఆ బిడ్డలమీద చావని
ఆ తల్లిదండ్రుల ప్రేమ
అందించిన ఆఖరి దీవెనలే
వారికి ఆరని దీపాలైతే ?

సాక్షాత్తు ఆ సర్వేశ్వరుడే
సందిగ్దంలో దగ్దమైపోడా !
బిడ్డల్ని శపించాలా లేక
దీర్ఘాయుష్మాన్ భవా! అంటూ
దీవించాలా అని.