చీకటి
దృశ్యమొకటి
చిరునవ్వు నవ్వింది
ఊబిలో నుండి నా
నాభిలోనుండి
ఊపిరి ఉప్పెనై
కన్నీటి కడలిలో
కలవరం రేపుతుంది
సమాధిలో శవం
ధ్యానంలో వుంది
పండని పొలం
గట్టుమీద ఓచెట్టు
కొమ్మలు రెమ్మలు
విరిగి నేలకు
ఒరిగిపోయింది
చెట్టుమీది పిట్టొకటి
రెక్కలు రెపరెలాడించింది
కానీ ఆ కారుచీకటిలో 
ఆ చితిమంటలు
ఏమిటోఎంతకూ
అంతుచిక్కడంలేదు
నాకర్థమైంది ఒక్కటే
ఆగంతకుడొకడు
బ్రతుకు చిత్రాన్ని
బంగారు కుంచెతో
చితిమీద నిలబడి
చిత్రిస్తున్నాడు
ఎవరో వాడి
వెనుక నీడలో
నిప్పులు
చెరుగుతున్నాడు
ఆ రంగులచిత్రాలను
చెరుపేస్తున్నాడు
కాలంతో పాటు
వాడు కరుగిపోతున్నాడు
కనుమరుగై పోతున్నాడు
ఎందుకో నేను అర్దరాత్రి
నిద్రనుండి మేల్కొనిచూడగా
నా నీడే నిట్టూర్పై నన్ను దహించివేసె
తెల్లవారగానే కరిగిపోయిన ఆ పీడకల
కనురెప్పల మాటున గువ్వలా‌ ఒదిగి
గుడ్లగూబలా వెలుగును వెక్కిరిస్తోంది