సెల్లు సొల్లు
విశ్వనాధంకి ఎంతో ఆనందంగా ఉంది ఆ రోజు.
"బుజ్జిముండ!... ఎంత ముద్దొచ్చేస్తుందో?" అనుకున్నాడు...
అలా అని ఆ రోజు... అప్పటికి వందసార్లు అనుకున్నాడు.
అంత ముద్దొచ్చే బుజ్జిముండ ఎవరు? అతని భార్య?...
ఛఛ... కాదు!
అయితే డెఫెనెట్ గా ప్రియురాలే!...
ఉహు... అస్సలు కాదు.
కొంపదీసి పెంపుడు కుక్కపిల్లా?...
అబ్బే!... అదీ కాదు.
మరి అంత ముద్దొచ్చేది ఏమై ఉంటుందబ్బా అని బుర్ర గోక్కుంటున్నారా?బాధపడకండి... చెప్పేస్తున్నా!...
ఆ బుజ్జిముండ అతని అరచేతిలో నల్లగా మెరుస్తుంది!
కొత్త సెల్ ఫోన్... నల్లటి రంగులో మెరిసిపోతుంది!
సెల్ ఫోన్ కాదు... సెల్ ఫోన్ కనెక్షన్ కూడా కొత్తదే!... కొత్త కనెక్షన్ అనే కాదు... అదే మొదటిసారి సెల్ ఫోన్ కనెక్షన్ తీస్కోడం కూడా.
అసలు విశ్వనాధానికి సెల్ ఫోన్ కనెక్షన్ తీస్కోడంలో పెద్ద ఇంటరెస్ట్ లేదు...
"ఆ... నేనేమైనా పెద్ద బిజినెస్ మాగ్నెట్ నా... నాకెందుకూ సెల్ ఫోన్... నేను ఇంట్లో ఉన్న లాండ్ ఫోనే సరిగా ఉపయోగించను..." అనుకునేవాడు.
భార్య సత్యవతి మీరుకూడా సెల్ ఫోన్ తీసుకోండీ అని ఎన్నిసార్లు చెప్పినా పై కారణాల వల్ల అతను వినిపించుకోలేదు.
కానీ... ఈ మధ్య విశ్వనాధానికి కొన్ని అవమానాలు జరిగాయ్... దాంతో అతను సెల్ ఫోన్ ని తీస్కోక తప్పలేదు...
ఒకసారి...
బాత్రూమ్ లో టైల్స్ కాస్త పగిలితే ఓ మేస్త్రిని పిలిచాడు విశ్వనాధం.
పగిలిన టైల్స్ తీసేసి కొత్త టైల్స్ వెయ్యడానికి రెండొందలు అడిగాడు మేస్ర్తీ. కొత్తటైల్స్, సిమెంట్ ఖర్చూ విశ్వనధందే.
"అమ్మో అంతా?..." అన్నాడు విశ్వనాధం.
మేస్ర్తీ ఓసారి విశ్వనాధం వంక సీరియస్ గా చూసి మారు మాట్లాడకుండా బయటికి వెళ్ళిపోసాగాడు.
పెళ్ళంపోతే మరోదాన్ని ఈజీగా చేస్కోవచ్చు... అదే మేస్త్రి వెళ్లిపోతే మరో మేస్త్రిని వెతికి పట్టుకోడం ఎంత కష్టం... అందుకే చెంగున ఎగిరి మేస్త్రి ముందుకి గెంతి రెండు చేతులూ బార్లా చాపి అడ్డంగా నిలుచున్నాడు.
"నేను వెళ్లనివ్వనుగా!!" చిలిపిగా నవ్వుతూ అన్నాడు విశ్వనాధం!!
మేస్త్రితో అలా నవ్వకుండా సీరియస్ గా మాట్లాడ్తే వాడు ఫీలయిపోయి వెళ్లిపోతే ఎంతకష్టం?...
"మరి రెండొందలు ఇస్తావా?" మేస్త్రిమాత్రం సీరియస్ గానే అడిగాడు.
"ఓ... అలాగే... నీ ఇష్టం..." సర్దాగా నవ్వేస్తూ అన్నాడు విశ్వనాధం.
"పని ఈ రోజే మొదలెట్టేస్తాను... టైల్స్ షాపు తెరిచాడో లేదో ఫోన్ చేసి కనుక్కుంటా..." అన్నాడు మేస్ర్తీ.
"అదిగో... ఆ మూలనున్న టీపాయ్ మీద ఫోనుంది... చెయ్యి!" అన్నాడు విశ్వనాధం.
"అదెందుకు?" అని జేబులోంచి సెల్ ఫోన్ తీసి ఓ నెంబర్ కొట్టి టైల్స్ షాపు వానితో మాట్లాడాడు.
విశ్వనాధం తెల్లబోయి చూశాడు. సత్యవతి మాత్రం విశ్వనాధాన్ని కొరకొరా చూసింది.
తర్వాత సెల్ నుండి మరో నెంబర్ కొట్టి "రేయ్ వెంకటేసు... ఇక్కడ కాలనీలో నూట పదకుండు ఇంట్లో పని ఉంది... వెంటనే రా..." అని చెప్పి సెల్ ఆఫ్ చేసి "నా అసిస్టెంట్ ని రమ్మని చెప్పా" అన్నాడు.
ఈసారి విశ్వనాధం మరింత తల్లబోయి చూశాడు... సత్యవతి అతన్ని మరింత కొరకొరా చూసింది.
"నేను సిమెంట్,ఇసుక,టైల్స్ తెచ్చుకుంటా... డబ్బులివ్వు!" అన్నాడు మేస్త్రి చెయ్యి చాపుతూ.
విశ్వనాధం మేస్త్రికి డబ్బులు ఇచ్చి పంపించాడు.
"చూడు...ఏబ్రాసి మోహమూ మీరూనూ...వాడికే కాదు... వాడి అసిస్టెంటుకి కూడా సెల్ ఫోన్ ఉంది!!..." అంటూ అతనికి జల్లకాయ్ కొట్టింది.
విశ్వనాధం కృంగిపోయాడు...
మరోసారి...
బజార్లో వెళ్తుండగా విశ్వనాధానికి సత్యవతితో మాట్లాడాల్సి వచ్చింది... కూరగాయలు ఏమైనా తేవాలా... ఒకవేళ తేవాలంటే ఏ కూరగాయలు తేవాలి?... అని సత్యవతిని అడగాలి.
విశ్వనాధం ఒక కిరాణాషాపుకి వెళ్లి"బాబూ... ఓసారి ఫోన్ చేస్కోవచ్చా?..." అని అడిగాడు.
షాపువాడు విశ్వనాధం వైపు చూడకుండానే "కుదర్దు...ఫోన్ చెడి పోయింది..." అని చెప్పాడు.
విశ్వనాధం వెనక్కి తిరిగాడు.
అప్పుడే షాపులోని ఫోన్ మోగింది... షాపువాడు రిసీవర్ ఎత్తి ఫోన్ లో మాట్లాడసాగాడు.
అంటే ఫోన్ పనిచేస్తున్నా షాపువాడు అబద్ధం చెప్పాడన్నమాట!!
ఒరేయ్... నువ్వు నాశనం అయిపోతావురోరేయ్ అని మనసులో అనుకుంటూ వేరే షాపు దగ్గరికెళ్లి వాడినీ అడిగాడు.
"బాబూ... ఓసారి ఫోన్ చేస్కోనా"
"ఉహు!... కుదర్దు!!" అన్నాడు షాపువాడు మొహం చిట్లించి.
"ఏం?... ఇది కూడా చెడిపోయిందా?"
"లేదు... బాగానే ఉంది... అయినా నేనివ్వను! పోవయ్యా ఫో... పనీ పాటు లేకుండా..." అంటూ ఛీదరించి కొట్టాడు... బిచ్చగాడిని ఛీదరించి కొట్టినట్టు.
దెబ్బకి విశ్వనాధం ఇంటికెళ్లి మంచంమీద బోర్లాధబేలుమని పడి... తలగడలో మొహం దాచుకుని భోరుమని ఏడ్చాడు.
రెండ్రోజుల తర్వాత మరో ఘోరమైన సంఘటన జరిగింది.
విశ్వనాధం పుట్ పాత్ మీది నుండి వెళ్తుంటే ఓ బిచ్చగాడు అతనికి ఎదురుపడి "బాబూ... ధర్మం చెయ్యండి... మీకు పుణ్యం వస్తది." అని బొచ్చెని మొహం మీద పెట్టాడు.
"పోరా ఫో... దున్నపోతులా ఉన్నావ్... ఏదైనా పనిచేస్కోలేవు?..." అని వాడిని కసిరికొట్టాడు.
వెంటనే ఆ బిచ్చగాడు ప్యాంటు జేబులోంచి ఓ సెల్ ఫోన్ తీసి ఏదో నెంబర్ నొక్కి"ఒరేయ్ ఓబులేసూ... ఆ వైపుగా గళ్లషర్టూ నల్లప్యాంటూ వేస్కుని ఓ దరిద్రుడు వస్తున్నాడు... ఆడిని అడక్కు... వేస్టు నాయాలు" అని చెప్పాడు.
విశ్వనాధం నవనాడులూ కృంగిపోయాయ్...ఆఖరికి బిచ్చగాడికి కూడా సెల్ ఫోన్ ఉందిగానీ తనకి సెల్ ఫోన్ లేదు...
సత్యవతి కూడా ఈ మధ్య రోజూ విశ్వనాధంతో పోరు పెడ్తూంది ఫలానావాళ్లు యింటికి ఫోన్ చేస్తే మీరు లేరని చెప్తే వాళ్లు మీ సెల్ నెంబర్ అడిగారు... మీకు సెల్ ఫోన్ లేదని చెప్పడానికి నాకెంత అవమానంగా ఉందో... అని.
ఇంక తప్పదని విశ్వనాధం సెల్ ఫోన్ తీస్కున్నాడు. తెల్సిన వాళ్లందరికీ ఫోన్ చేసి తన సెల్ నెంబర్ చెప్పాడు.
"టింగ్ టింగ్ టింగ్ టింగూ...టింగూ..." మంచి రింగ్ టోన్ తో సెల్ మోగితే ఉలిక్కిపడి ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు విశ్వనాధం.
