ఓమిత్రమా ! నీప్రాణస్నేహితుడు
నీకు ముందు నీతులు చెబుతూ
వెనుక గోతులు త్రవ్వుతువుంటే
వాడు నీచుడే...పరమనిక్రుష్టుడే
వాడి నీడ కూడ నీపై పడరాదు
కానీ నీవు త్యాగానికి...
అనురాగానికి...ప్రతిరూపమైతే
నీవు నీతిమంతుడవే...
స్వచ్ఛమైన క్షీరసాగరానివే...
పవిత్రమైన గంగాజలానివే...

ఔను మిత్రమా...!
నీవు వెలుగైతే......వాడు చీకటి
నీవు సృష్టిఐతే.....వాడు లయ
నీవు శిఖరమైతే...వాడు లోయ
నీవు నిండు గోదారైతే...
వాడు ఎండిన ఎడారే...

వాడు నిన్ను .....వేధిస్తుంటే...
బాధిస్తుంటే......వాదిస్తుంటే...
నీతో నిత్యం.....విభేదిస్తుంటే...
నిందిస్తుంటే......నిట్టూర్చకు...
నీవు తలవైతే...వాడు తోక...
నీవు పెరటిలో తులసి మొక్కవైతే...
వాడు గంజాయివనంలో కలుపుమొక్క..

కానీ మిత్రమా...!
వాడు నీకు కనిపించే శత్రువే...
నిజానికి వాడే నీకు మార్గదర్శి...
నీ దారికి దీపం...నీకు దిక్సూచి...