కావ్యమనగా రసవంత మయిన వాక్యం....                     

రసమనకు ప్రధానమైనది శబ్ధం కాదు..శబ్దార్ధం
మాట అనీఅనటం తోటే రసం స్ఫురించితే గానీ ఆనందం కలగదు...

 భాష భావమునకు వాహకం...                                

వకరి హృదయమునందున్న భావం వేరొక హృదయమునకు చేరాలి...
కళాభిజ్ఞుల పనితనం -అద్దా నికి వెనుకతట్టు కళాయి పూసినట్లు-

 కంటికి కనపడకుండా ఉంటేనే ప్రసంసార్హమౌతుంది.
ద్రష్ట అయినవాడే సాహిత్య స్రష్ట కాగలడు ...

 ద్రష్ట - చూసే వాడు ,మనస్సు చేత కనుగొనే వాడు

,గునదోషాలను తెలుసుకోనే వాడు....

న్యాయాన్యాయలను పరిశీలించే నిర్ణయకర్త....
ప్రతి ఉత్తమ కవిత్వంలోనూ పురాణ గాధ-

 మంత్ర చర్య- కళా కలగలిసి ఉంటాయి...

పోరాటం నుండే కవిత్వం పుడుతుంది....                           

కవికి ప్రాధమికంగా వుండాల్సినవి.                

ప్రతిభ -వ్యుత్పత్తి- అబ్యాసం వాటిలో ప్రతిభ ఉత్తమమైనది...
మంచి రచన చదివాక బొంచేసినట్లుండాలి..

.కొంచెం భాద పడాలి చించుకున్నట్లు ఉండాలి

మనస్సుకు జ్వరం రావాలి- ఒళ్ళు తిరగాలి

 ఆ బాధ నుండి తేరుకొని బాగుపడాల