అప్పుడే హాల్లోకి వచ్చిన శ్రీ లక్ష్మికి భర్త లింగారావ్ ని చూడగానే చిర్రెత్తుకొచ్చింది. లింగారావ్ నేలమీద నెత్తిన చేతులు పెట్టుకుని కూర్చున్నాడు. “ఏంటా కూర్చోడం... నేనింకా చావలేదు!” అంది శ్రీ లక్ష్మి చికాకుగా. “కొంప మునిగిందే శ్రీలక్ష్మి!” అన్నాడు కమీషనర్ లింగారావ్. “ఏమైందండీ?” అడిగింది శ్రీలక్ష్మి ఈసారి కాస్త ఆందోళనగా. “ఇప్పుడే గజదొంగ మంగులు దగ్గర్నుండి ఫోనొచ్చిందే. ముందు కిడ్నాప్ చేసి ఆ తర్వాత చంపుతాడట” బాధగా చెప్పాడు లింగారావ్. “ఆ... వాల్లబొంద! వాళ్ళలానే బెదిరిస్తుంటారు గానీ, మీరేం వర్రీ కాకండి” భర్త మాటల్ని తేలిగ్గా కొట్టిపారేస్తూ అంది శ్రీలక్ష్మి. “నీ పిండం! వాళ్ళు కిడ్నాప్ చేసి చంపుతానన్నది నన్ను కాదు మన పాప దీపని” నెత్తి కొట్టుకుంటూ అన్నాడు లింగారావ్.

అతని వాక్యం పూర్తికాగానే, శ్రీలక్ష్మి అతని పక్కనే నీలమీద కుర్చుని “ఓ ....” అంటూ రాగాలాపన చేస్తూ ఏడవసాగింది. లింగారావ్ కంగారుపడ్డాడు. “అబ్బ ఊరుకోవే బాబూ! ఏంటి అంతచేటున ఏడుస్తున్నావు. చుట్టు పక్కలవాళ్ళు నీ ఏడుపు వింటే నేను పోయాననుకుంటారు” అన్నాడు. కానీ శ్రీలక్ష్మి తన ఏడుపుని ఆపలేదు. “అబ్బా! ఊర్కోమన్నానా? కిడ్నాపా నా బొందా. వాళ్ళలానే బెదిరిస్తుంటారు గానీ నువ్వేం వర్రేకాకు” నచ్చచెప్పాడు లింగారావ్. “ఊర్కే ఎందుకు బెదిరిస్తారూ? వాళ్ళకి మీలా పనీ పాటా ఏం వుండవా?” లింగారావ్ నెత్తిన ఠపీమని మొడుతూ అంది శ్రీలక్ష్మి. “నువ్విలా చీటికి మాటికి మొడ్తే నేను ఇంట్లోకూడా నెత్తిన క్యాప్ పెట్టుకోవల్సి వస్తుంది....” మాడు రుద్దుకుంటూ చికాకుగా అన్నాడు లింగారావ్. అంతలో అక్కడికి దీప పరుగున వచ్చింది. “ఏంటి మమ్మీ? ఇక్కడేదో టపాకాయ పేలిన శబ్దం వచ్చింది?” అని తల్లిని అడిగింది.

“అమ్మా.... దీపా!” బావురుమని ఏడుస్తూ దీపని దగ్గిరికి లాక్కుని గట్టిగా కౌగిలించుకుంది శ్రీలక్ష్మి. “అబ్బ ఊర్కోవే! మన పాపకేం కాదు. ఈ కమీషనర్ లింగారావ్ సంగతి నీకు తెలీదు” అన్నాడు లింగారావ్ శ్రీలక్ష్మి వీపు నిముర్తూ. “తెలుసుగనకనే ఇలా ఏడుస్తున్నా” వెక్కుతూ అంది శ్రీలక్ష్మి. కమీషనర్ లింగారావ్ నుదుటిమీద బాధగా అరచేత్తో ఠపా ఠపా కొట్టుకున్నాడు. “అసలు నువ్వు నన్నెందుకు నమ్మవే బాబూ! దీప నీ ఒక్కదానికే కూతురా? నాక్కూడా కూతురే కదా!” “ఏమో ... నాకేం తెల్సు?! అంది శ్రీలక్ష్మి. “ఆ....” అంటూ నోరు తెరిచాడు కమీషనర్ లింగారావ్. “నోరు ముయ్యండి... దోమలు నోట్లో దూర్తాయ్. దీపకేమైనా అయితే మిమ్మల్ని చంపి నేను చస్తాను.” “నువ్వేం భయపడకు. దీపకి టైట్ సెక్యూరిటీ ఏర్పాటు చేస్తాను. ఆ మంగులు కాదుకదా – వాడమ్మ మొగుడు కూడా దీప వెంట్రుకని కూడా పీకలేడు!” ఆవేశంగా అన్నాడు కమీషనర్ లింగారావ్. శ్రీలక్ష్మి నేలమీంచి గభాలున లేచి అక్కడున్న వెంకటేశ్వరస్వామి పటానికి దండం పెడుతూ “స్వామీ! ఎందుకొండలవాడా.... వెంకటరమణా! మా పాపకి ఏ చెడూ జరగకుండా క్షేమంగా వుంటే, నేను మా వారి చిటికెన వేలుని నీకు సమర్పించుకుంటా స్వామీ!” అని మొక్కుకుంది. ఆవిడ మొక్కుని విన్న లింగారావ్ లబ్బున మొత్తుకున్నాడు. “హవ్వ ... హవ్వ.. ఎవరైనా తల నీలాలు సమర్పించుకుంటా అని మొక్కుకుంటారు గానీ నువ్వెంటే బాబూ చిటికెన వేళ్ళూ, బొటన వేళ్ళూ సమర్పిస్తానని మొక్కుకుంటావ్?” గిలగిల్లాడిపోతూ అన్నాడు లింగారావ్. “అందరూ తలనీలాలు సమర్పించుకుంటామని మొక్కీ మొక్కీ స్వామి వారికి అది చాలా మామూలు విషయమైపోయి వుంటుందండీ... అందుకే నేనిలా వెరైటీగా మొక్కుకున్నా....” అంటూ దీపని తీసుకుని లోపలికెళ్ళిపోయింది. కమీషనర్ లింగారావ్ తన కుడిచేయి చిటికెన వేలుని చూసుకుంటూ భోరుమన్నాడు.

*** *** *** ***