2

    "సుశీలా! రమణరావుగారు వచ్చారు. కాస్త ముఖం కడుక్కుని  మంచి చీర కట్టుకుని బయటకురా!"
    పిల్లల గదిముందు నిల్చుని అన్నాడు రాజారావు. సుశీల కనుబొమలు ముడుచుకున్నాయి.
    అది గమనించి లక్ష్యపెట్టకుండా  "త్వరగా రా! అన్నాడు ఆజ్ఞాపిస్తున్నట్లు.
    సుశీల విసుగ్గా లేచింది.
    రమణరావును తలచుకొంటేనే శరీరం చీదరతో జలదరిస్తుంది సుశీలకు.
    రమణరావు తెల్లగానే వుంటాడు.
    ఒడ్డూ, పొడుగూ కూడా వున్నాడు.
    కానీ, అతని కళ్ళలో ఏదో క్రౌర్యం కనిపిస్తుంది సుశీలకి.
    కొంతమంది కళ్ళు ముక్కూనోరూ అన్నీ బాగానే ఉన్నా చూడగానే యేదో విరక్తిభావం కలుగుతుంది.
    అతని సమక్షంలో నుండి పరుగెత్తి పారిపోవాలనిపిస్తుంది.
    కానీ, ఆ రమణరావుకే తనను కట్టిపెట్టాలని చూస్తున్నాడు అన్నయ్య.
    రమణరావు పోలీస్ ఆఫీసర్ కొడుకు. చెప్పుకోదగినంత ఆస్తిపాస్తులు కలవాడు.
    ఈ రెండు లక్షణాలతో రమణరావు అన్నయ్యకు బాగా నచ్చాడు.
    తన అయిష్టం ఎంతగా వ్యక్తపరుస్తోన్నా పట్టించుకోవటం లేదు.
    అన్నింటికంటే జానకి మాటలు తలుచుకున్నప్పుడల్లా భయం కలుగుతోంది.
    రమణరావు పేరు వింటోనే ఎగిరిపడింది జానకి.
    "రమణరావును ఎంతమాత్రం చేసుకోకు. నా మాట విను . బ్రతికినంత కాలం ఏడుస్తూ కూచోవాలి."
    "ఏం? ఎందుకు?"
    జానకి సమాధానం చెప్పలేదు.
    "చెప్పు జానకీ!"
    జానకి  భుజాలు కుదుపుతూ అడిగింది.
    జానకి సమాధానం చెప్పకపోగా ఏడ్చేసింది.
    "నన్ను క్షమించు ఒక వేళ మీ అన్నయ్య నిన్ను ఆ రమణ రావుకే ఇచ్చి  పెళ్ళి చేస్తాడేమో! అప్పుడు నేనేమీ  చెప్పకూడదు, భగవంతుడి దయవల్ల అలా జరుగని పక్షంలో అంతా  చెపుతాను. నీకు కాక  ఎవరికీ చెప్పుకుంటాను?"
    ఈ  మాటలన్నీ రాజారావుకు చెప్పెయ్యాలనిపించిందిసుశీలకి.
    కానీ చెప్పలేదు.
    జానకితో మాట్లాడానని చెపితేనేమండిపడతాడు రాజారావు
    ఇంక జానకి మాటలకు విలువ ఇస్తాడా?
    వద్దన్నా రహస్యంగా జానకితో మాట్లాడుతున్నందుకు తనను చీవాట్లు పెడుతాడు,
    జానకితో ఈ రహస్య సమావేశాలు కూడా కరువవుతాయి.
    జానకి తల్లి ఒక్కప్పుడు తమ ఇంట్లో వంట మనిషి, వితంతువు.
    ఆ తరువాత ఆవిడ గర్భావతి అయింది. జానకిని ప్రసవించింది.
    జానకి తండ్రి ఎవరో ఎవరికీ తెలియదు. ఈ సంగతులు జరిగే నాటికి సుశీల పుట్టలేదు. అయినా ఆ నోటా, ఈ నోటా చాలా కథలు వింది.
    జానకి తల్లి తులశమ్మ వంటపని మానేసింది. ఆవిడకు ఎలా   నచ్చిందో ఏమో, వంటలు చేసుకోవలసిన అవసరం లేకుండా నాలుగెకరాల నిక్షేపబలాంటి మాగాణి వచ్చింది.
    రాజారావు పసితనమంతా దర్జాగా  గడిపాడు. కానీ తండ్రి కళ్ళు మూసి యాజమాన్యం వచ్చాక తమ సంసారపు దర్జా అంతా మేడిపండు వంటిదని తెలుసుకున్నాడు.
    ఆస్తికి మించిన అప్పుల్ని చేసిపోయారు లక్ష్మీపతిగారు.
    తల గిర్రున తిరిగింది రాజారావుకు. ఆ అప్పులన్నీ తీర్చి ఆస్తిని సంరక్షించట మెలాగా అన్నదే రాజారావును పట్టుకున్న పెద్ద సమస్య  అయిపోయింది.
    ఆ ధ్యేయంతోనే ఎద్దులా కృషి చేస్తున్నాడు. ఇంట్లోదర్జాలు తగ్గించుకోమని నచ్చజెప్పలేక సతమతమవుతున్నాడు.
    కొడుకు నోటితో చెప్పకపోయినా అతడి మనసు అర్థం చేసుకుని వంటమనిషిని మాన్పించింది శారదమ్మ.
    శారదమ్మ కేకాస్తనలతగా ఉన్నా, ఎలా తెలుసుకుంటుందో తులశమ్మ రెక్కలు  కట్టుకు వాలి వంటంతా చేసి వెళుతుంది.
    ఇది  రాజారావుకు ఏమాత్రం నచ్చకపోయినా తల్లి అనారోగ్యం పరిస్థితీ, ఇంట్లో పసిపిల్లల ఆలనా, పాలనా ఆలోచించి సహించి ఊరుకునే వాడు,
    ఒక వితంతువు కూతురిగా పడుతూనే అప్రతిష్ఠ నెత్తిన పెట్టుకు  వుట్టిన  జానకికి  పులిమీది పుట్రలా మరో అనర్థం చుట్టుకొంది.
    జానకి నిండు కోర్టులో ముద్దాయిగా నిలబడవలసి వచ్చింది.
    డబ్బుకోసం ఎవరినో వలలో వేసుకోవాలని ప్రయత్నించిందనీ అతను అడిగినంత డబ్బు ఇయ్యకపోవడం వలన, పోలీసులను పిలిచి అల్లరి పెట్టాలని ప్రయత్నించిందనీ కేసు___
    తనను ఎవరో దుండగులు బలాత్కారంగా కారులో లాక్కుని వెళుతోంటే సహాయం కోసం "పోలీస్ పోలీస్!" అని అరిచానని కన్నీళ్ళతో జానకి మొరపెట్టుకున్నా ప్రయోజనం  లేకపోయింది.
    జానకిని ఎంత సౌమ్యురాలో బాగా తెలిసిన వాళ్ళు కూడా జానకిని చూడగానే చెవులు కొరుక్కునేవారు.
    "ఏమోనమ్మా! ఆ తల్లికి కూతురు కాదూ! ఏం జరిగిందో ఎవరికీ తెలెసు?"
    అని సరదాగా చెప్పుకున్నారు.
    జానకి నడివీధిలో తల యెత్తుకు నిలబడలేని పరిస్థితి వచ్చేసింది.
    సుశీల కన్న జానకి ఒక సంవత్సరమే పెద్ద. ఇద్దరూ చిన్నప్పటి నుండి కలసి చదువుకున్నారు.
    ఊళ్ళోగొడవకి వేగలేక జానికి చదువు మానుకొని మెడ్రాస్  వెళ్ళి పోతోంటే వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది సుశీల.
    "ఏడవకు సుశీ! మనం అక్కచెల్లెళ్ళలా  కలసిమెలసి తిరిగాం! కొంతకాలం మెడ్రాస్ లో ఉండి అక్కడే చదువుకుని ఈ దుమారం కాస్త తగ్గాక  మళ్ళీ ఇక్కడికి వస్తాను."
    బాధగా అంది జానకి.
    "అన్నీ మోసాలు! అబద్దాలు ! ఇలా లేనిపోని గాధలు పుట్టించి నీ బ్రతుకు బండలు చేస్తే వాళ్ళకేం వస్తుందని?"
    ఉక్రోషంతో అంది సుశీల.