భాస్కర్ సమాధానం చెప్పలేదు. చెవులున్నందుకు వినక తప్పదు గనుక, వింటూ కూచున్నాడు....
    "మాట్లాడరేం?" రెట్టించింది సుశీల.
    అప్పటికీ భాస్కర్ మాట్లాడలేదు.
    సుశీల భయంగా "అసలు ఉన్నారా, వెళ్ళిపోయారా?" అంటూ చేతులతో తడుముతూ వెతక సాగింది.
    అది చూసి భాస్కర్ భరించలేక సుశీల రెండు చేతులూ పట్టుకుని సుశీలా!" అన్నాడు బాధగా-
    భావురుమంది సుశీల.
    అక్కడ నిలవలేకపోయాడు భాస్కర్. లేచి వచ్చేశాడు.
    "ఇప్పటికైనా నా డబ్బుకోసం చూడకండి. ఈ గవర్నమెంటు డాక్టర్లెవరూ ఊరికే వైద్యాలు చెయ్యరు. మీరెంతో కొంత ముట్టచెపితే...." అంటూ ఏదో మాట్లాడబోతున్న సుశీలని చూసి జాలిపడి అక్కడి నర్స్ "ఆయన అక్కడ లేడమ్మా! వెళ్ళిపోయారు" అంది.  
    "ఆఁ ...." అంది సుశీల.
    మండుతోన్న కళ్ళని గట్టిగా మూసుకుంది. ఆ కళ్ళు మూసినా, తెరిచినా ఒకటే! దారీ దాపూ లేని గాఢమైన అంధకారం....  
                                            8
    సుబ్బలక్ష్మి చాలా విచిత్రమైన వ్యక్తీ.
    ఆ అమ్మాయి ఎనిమిదో క్లాసు వరకో, తొమ్మిదో క్లాసు వరకో చదివింది. తెలివితేటలు అంతంత మాత్రం.      
    ఆమెకు అందంగా కనపడాలనే తాపత్రయం చాలా ఉంది కాని, ఎలా తయారవాలో మాత్రం తెలియదు. ప్లాస్టిక్ పూలు పెట్టుకుంటుంది. రిబ్బన్లు కడుతుంది. చవకరకం నైలాన్ చీరలు కడుతుంది. రకరకాల బొట్టు బిళ్ళలుకొని పెట్టుకుంటుంది. ఈ వెర్రి మొర్రి అలంకరణలతో ఆ అమ్మాయి మరింత వికారంగా వెకిలిగా కనిపిస్తుంది.        
    సుబ్బలక్ష్మికి పుస్తకాలు చదివే అలవాటు కూడా ఉంది, కాకపోతే ఉత్తమ సాహిత్యాన్ని ఆనందించగలిగే అభిరుచి కానీ, అర్థంచేసుకోగలిగే విజ్ఞానం కాని, ఆవిడకి లేవు - అతి మామూలు కాలక్షేపం పుస్తకాలు చదువుతుంది. ఆ అమ్మాయికి రచయతల పేర్లు గాని, రచయిత్రుల పేర్లు కాని గుర్తుండవు. కథలు మాత్రం గుర్తుంటాయి. ఆ కథలలో చదివే సన్నివేశాలు జీవితంలో జూడటం ఆ అమ్మాయికి సరదా! నిజజీవితంలో జరుగుతున్న వాటిని సందర్భం ఉన్నా, లేకపోయినా కథలతో పోల్చుకుంటూ ఉంటుంది.
    ఆ అమ్మాయికి కాలు కుదురుగా ఒకచోట నిలవదు. వాటా వాటాలలో కాలుకాలిన పిల్లిలా తిరుగుతుంది. అవాకులూ, చవాకులూ పేలుతుంది. అక్కడ మాటలు ఇక్కడా, ఇక్కడ మాటలు అక్కడ జేరేస్తుంది. అయితే ఒక్క సుగుణం. అలా జేరెయ్యటంలో మంచితత్వమే కాని, తంటాలు పెట్టే దుర్గుణం లేదు.
    "భలే మనిషి దొరికింది" అనుకుంది జ్యోత్స్న మనసులో.
    అందరిళ్ళకూ వచ్చినట్లే జ్యోత్స్న వాటాలోకి వచ్చింది సుబ్బలక్ష్మి....
    జ్యోత్స్న కుర్చీ చూపించి "కూర్చో!" అంది.
    సుబ్బలక్ష్మి సంభ్రమంతో తలమునకలయిపోతూ "మీరు చాలా మంచివారూ? నన్ను కూడా కుర్చీలో కూచోమంటున్నారు. అలా ఎవ్వరూ అనరు" అంది.  
    జ్యోత్స్న ఆ అమాయకత్వానికి జాలిపడుతూ "పని అయిందా?" అంది.
    "ఆ! అయింది. ఇక్కడ భాస్కర్ గారు ఒక్కరేగా ఉండేది! అంచేత నేను రాత్రి ఇక్కడ పడుకోవడం బాగుండదుగా! మనం ఎంత మంచివాళ్ళమయినా లోకం అపనిందలు వెయ్యకమానదు. అదేదో కథలో ఏ తప్పూ చెయ్యని హీరోయిన్ ని అందరూ అపార్థం చేసుకుంటారు. అలా అవుతుంది. అందుకే మా పిన్నమ్మగారింటికి పోయిపడుకున్నాను. బస్ లో పోవాలంటే నా జీవితంలో సగం బస్ ఛార్జీలకే సరిపోతుంది. ఛస్తున్నాను, నడవలేక...."   
    గలగలా వాగుతున్న ఆ ధోరణికి లోలోపల విసుక్కుని బి.ఏ. పరీక్షలు దగ్గిర పడటంవల్ల తన పుస్తకం చేతిలోకి తీసుకుంది జ్యోత్స్న. అలా అయినా సుబ్బలక్ష్మి పోతుందేమోనని....    
    అంతమాత్రం అర్థం చేసుకోగలిగే శక్తి సుబ్బలక్ష్మికి లేదు.
    ఆ సమయంలో మచ్చల డాక్టర్ దగ్గిరకి పేషెంట్ గా వచ్చిన ఒక యువకుడు "జ్యోత్స్నగారూ!" అంటూ లోపలికి రాబోయాడు.
    సుబ్బలక్ష్మి కుర్చీలోంచి క్రిందకు చెంగున గెంతి పైట సర్దుకుని సిగ్గుపడుతూ నవ్వి "ఎవరు మీరు? ఏం కావాలి?" అంది.   
    ఆ యువకుడు సుబ్బలక్ష్మిని చూసి బెదిరి "ఏంలేదు- మళ్ళీ వస్తాను" అని వెళ్ళిపోయాడు.   
    అదంతా గమనిస్తోన్న జ్యోత్స్న నవ్వుకుంది.
    అంతలో జ్యోత్స్నకు మెరుపులా ఒక ఆలోచన తట్టింది. ఈ సుబ్బలక్ష్మిని తనదగ్గిర పెట్టుకుంటే, ఇటు మచ్చల డాక్టర్ పేషెంట్స్ తాకిడినుంచీ, మచ్చల డాక్టర్ బారీ నుంచీ, మాజీ తహసీల్దారుగారి ఆర్భాటపు ఆదరణనుంచీ, తప్పించుకోవచ్చుననిపించింది.   
    జ్యోత్స్న అనుకున్నట్లుగానే తన పేషెంట్స్ వెళ్ళి హడలి రావడం. మచ్చల డాక్టర్ వచ్చాడు జ్యోత్స్న వాటాలోకి. అతడు జ్యోత్స్నను ఇంకా పలకరించకుండానే సుబ్బలక్ష్మి తన ధోరణి చూపించింది.
    మీరు డాక్టరా? వైద్యం చేస్తారా? నాకూ మందిస్తారా?"
    "ఏం జబ్బు?" అని అడిగాడు మచ్చల డాక్టర్ సిన్సియర్ గా.