గోపురం
కాశీ విశ్వనాథుని గుడిగంటలు సుప్రభాత కీర్తనలను ఆలపిస్తున్నాయి. ఆ గుడి గోపురం చూస్తూనే పరమేశ్వరశాస్త్రి మనసు పులకించిపోయింది. జీవితంలో ఒక్కసారైనా కాశీ దర్శించాలనీ, విశ్వనాథుని చూసి తరించాలన్న కోరిక ఇన్నాళ్ళకు తీరిందన్న ఆనందంతో కళ్ళు చెమర్చుతున్నై. శాస్త్రి వెనక కిట్టప్ప వడివడిగా అనుసరిస్తున్నాడు. ఇద్దరూ విశ్వనాథుని ఆలయంలోకి ప్రవేశించారు.
"ప్రభో ప్రాణనాథం విభో విశ్వనాథం" స్వరంలో శివధ్యానాన్ని ప్రతిష్టిస్తూ.... స్తోత్రం చేస్తూ ముందుకు కదిలారిద్దరూ.
ఎందరో దేవతలు కొలువైన విశ్వనాథుని సమక్షంలో శాస్త్రి మనసు ఈశ్వర దర్శనం కోసం ఉబలాటపడింది. శివుడు అభిషేక ప్రియుడు. కాశీ లింగాన్ని సుప్రభాతవేళ 'హరహర మహాదేవ' అంటూ జలాభిషేకం చేస్తున్నారు భక్తులతో. కైలాసం కదిలి వచ్చినట్లుంది. శాస్త్రి విశ్వనాథునికి అభిషేకం చేసి పూలహారం సమర్పించాడు. కిట్టప్ప కూడా అలాగే చేశాడు. భక్తిగా ఇద్దరు బయటికి కదుల్తున్నారు.
కిట్టప్ప చూపులు నాలుగడుగుల దూరంలో ముందు నడుస్తున్న శాస్త్రి మీదే నిలిచాయి.
నిండయిన ఆజానుబాహు విగ్రహం, పచ్చని దేహఛాయ, నుదుట విభూతి రేఖలు, సాంప్రదాయికమైన గోష్పదం, చురుకైన చూపులు ఆకట్టుకుంటాయి. మెడలో రుద్రాక్షలు, మెరుపుతీగలాంటి జందెం శివదీక్షతో తదేకంగా కాశీ విశ్వనాథునికేసి చూస్తూ కదిలి వెళ్తున్న పరమేశ్వరశాస్త్రిని చూస్తుంటే పరమశివుని ప్రమథగణాల్లో ఒకరు కైలాసం నుంచి కదిలివచ్చాడు అన్పిస్తోంది. మనసులోనే నమస్కరించాడు కిట్టప్ప. "ఈ మహానుభావుడి వల్లనే కాశీ విశ్వేశ్వరుని సందర్శన భాగ్యం కలిగింది" అనుకున్నాడు.
విశ్వనాథుడ్ని తనివితీరా దర్శించి ఇద్దరూ బయటికి వచ్చారు. వెనుదిరిగి ఒకసారి గుడికి నమస్కరించాడు పరమేశ్వరశాస్త్రి. ఆయన కళ్ళల్లో చిప్పిల్లిన నీటి బిందువుల్ని కిట్టప్ప కంటపడకుండా పై కండువాతో అద్దుకున్నాడు.
మరో గంటకి వాళ్ళు గంగాతీరంలో ఉన్నారు. "చూశావురా కిట్టప్పా! ఇందాక గంగమ్మని దూరంగా చూశాం. ఇప్పుడు చూడు. ఎంత కరుణ నింపుకుని కన్పిస్తోందో! పాపాతుల్ని కూడా ఒడిలో చేర్చుకుని ఆదరిస్తోంది!" అన్నాడు శాస్త్రి భక్తిగా.
"అవునండీ! సినిమాల్లో చూసినప్పుడు నిజంగా గంగను చూడగలనా? అనుకున్నా... మీవల్లే..." కిట్టప్ప భక్తిగా నమస్కరించాడు.
"ఇవాల్టి ప్రపంచంలో అంతా తన కోసమే ఏ పనైనా చేసుకుంటారు. అలాంటిది... భగీరధుడు తన తాత తండ్రుల కోసం ఘోరతపస్సు చేసి వారి ముక్తి కోసం ఈ దేవ నదిని రప్పించాడు... ప్చ్. తండ్రుల కోసం తాతల కోసం ఇంతటి మహత్తర కార్యం చేయటం... ఇవ్వాళ మనం ఊహించే విషయమేనా! తల్లిదండ్రుల కోసం ఒక్క గంట కూడా కేటాయించలేని ఐశ్వర్య సంపాదనలో పిల్లలు ఎటు కొట్టుకు పోతున్నారో!" నిట్టూర్చి నది వైపు అడుగులేశాడు శాస్త్రి.
కిట్టప్ప శాస్త్రి సంచిని ఎడంచేత్తో హృదయానికి భద్రంగా అదిమి పెట్టుకొని ఆయన్ని అనుసరించాడు.
శాస్త్రి ఆగాడు. వెనుదిరిగి కిట్టప్పని ఆగమని చేత్తో వారించాడు.
"నువ్వుండరా! అలా ఒడ్డున కూచో! నేను జపతపాలు ముగించి స్నానం చేసి వస్తా. తర్వాత నువ్వు చేద్దువు. సంచీ జాగ్రత్త..." ముందుకు కదిలిన శాస్త్రికేసి చూస్తూ ఒకచోట కూర్చున్నాడు కిట్టప్ప.
కంటి చూపు అందినంత మేరా పరమపావని గంగానదిని భక్తిగా ప్రేమగా చూశాడు శాస్త్రి. అమ్మలా చేతులు చాపుతూ తనని ఒడిలోకి ఆహ్వానిస్తున్నట్లు అన్పించింది. చిన్నప్పుడే చనిపోయిన అమ్మ మళ్ళీ స్పర్శించినట్లనిపించింది.
ఇంకో అడుగేశాడు. పాదాలు దాటి నీళ్ళు పైకి వచ్చాయి. మనసు సముద్రంలా ఉప్పొంగింది. ఎన్నాళ్ళనించి ఈ శుభ ఘడియ కోసం ఎదురుచూశాడు. పూలదండని తాకినట్లు నీళ్ళని తాకి కుడిచేత్తో నెత్తిమీద చల్లుకున్నాడు. కొన్ని నీటి చుక్కలు భుజం మీదికి జారి వీపు మీదికీ పొట్ట మీదికీ పడ్డాయి .శరీరమంతా పులకరించింది.
చిన్నప్పుడు లాల పోసేటప్పుడు అమ్మ చేతులకి అందకుండా అటూ ఇటూ పరిగెత్తేవాడు. అమ్మ వెంటబడి బతిమిలాడి బుజ్జగించి స్నానం చేయించేది. అమ్మ.. ఆ మాటే మనసునంతా వెన్నలా కరిగిస్తుంది. అమ్మ ఎలా ఉండేది.. ఆ కళ్ళలో ఎంత ప్రేమ.. కరుణ... రానురాను "అమ్మబొమ్మ" మసకేసినట్లుగా అన్పిస్తోంది.
నలుగురు అక్క చెల్లెళ్ళ మధ్య ఎంత గారాబం. అంతా తన కాళ్ళకింద అరచేతులు పరిచి పెంచారు. కాళ్ళకు మువ్వల పట్టీలు తలకి కొండీ చుట్టి నెమలి పించం పెట్టి పట్టు ధోవతి చుట్టి 'కన్నయ్యా' అనేది అమ్మ. 'నా దిష్టే తగుల్తుంది' అని దిష్టి చుక్క దిద్దేది. తనను విడిచి ఒక్క క్షణమైనా ఉండగలిగేదా! మరి శాశ్వతంగా వదిలి వెళ్ళిపోయిందేంటి? అసలు అమ్మ లేకుండా ఒంటరిగా ఎలా ఉండగలిగాడు. మరో అడుగు ముందుకేశాడు. నీళ్ళు పిక్కలు దాటుతున్నాయి.
అమ్మ లేకపోతేనేం! అలివేలుని చూపించి వెళ్ళిందిగా! అలివేలు తనపాటల్ చూపించిన ప్రేమవల్లే అమ్మ లేకపోయినా బతికున్నాడు. అవును.. అలివేలు అమ్మని మరిపించింది. యాభై ఏళ్ళపాటు కంటికి దీపంలా చూసుకుంది. తనకేం కావాలో తనకి తెలీకపోయినా అలివేలుకు తెలిసేది. తన కాల్లో ముల్లు డిగితే ఆమె కంట నీరు తిరిగేది. అమ్మే మరో రూపంలో అలివేలులా వచ్చిందని అన్పించేది.
