అప్పుల అప్పారావు జోక్

అప్పుల అప్పారావు జోక్ అనగానే ఇదేదో సినిమా జోక్ అని అనుకుంటే పోపులో చేతులు

పెట్టినట్టే ! అప్పారావు అనే ఒక సగటు మనషి చేసే అప్పులు గురించి చెబుతున్నా అప్పుల

జోకులు.

అప్పారావు మాటల్లో " అప్పులు చేయడం చాలా కష్టం అనుకుంటారు జనం.ఎంత ఎక్కువ

అప్పు కావాలంటే అంత ఎక్కువ కష్టపడాలని కూడా అనుకుంటారు.అది ఒట్టి అపోహ

మాత్రమే.అప్పు చేయడానికి పడే కష్టాల్లోని తేడా స్టేటస్ ని బట్టి మారిపోతూ ఉంటుంది. "

అని చెబుతూ దానిని ఇలా ప్రదర్శించాడు.

“ సుబ్బారావ్, ఓ వెయ్యి రూపాయలు అప్పుగా ఇవ్వు, నెలాఖరు కదా...” అన్నాడు

అప్పారావు.

“ వెయ్యి రూపాయలా ?” నోరు తెరిచాడు సుబ్బారావు.

“ మళ్ళీ ఇచ్చేస్తానయ్యా బాబూ, నా జీతం రాగానే పువ్వుల్లో పెట్టి మరి యిస్తాను "

చెప్పాడు అప్పారావు.

“ ఇప్పటి వరకు చెవిలో పెట్టిన పూలు చాలు " అన్నాడు సుబ్బారావు.

“ చూడు. పీకల మీదికి వచ్చి పడింది. లేకపోతే అడిగేవాణ్ణి కాదు.” అతృతగా అన్నాడు

అప్పారావు.

“ అంతగా కొంపలు మునిగే పని ఏం చేశావు ?” ఎగతాళిగా అడిగాడు సుబ్బారావు.

“ హోటల్లో ఆరు వందలు బాకీ పడ్డాను. తిండి పెట్టనంటున్నాడు . బట్టలు ఉతికేవాడికి

రెండు వందలు బకాయి. అవి ఇస్తేనే ఉతికిన బట్టలు ఇస్తానన్నాడు. టైలర్ దగ్గర రిపేరుకు

ఇచ్చిన ప్యాంటు అక్కడే ఉండిపోయింది. వంద రూపాయలు ఇచ్చి పట్టుకెళ్ళమన్నాడు.”

ఇలా ఉన్నవి లేనివి అన్ని కలిపి చెప్పాడు అప్పారావ్.

“ అవన్నీ నాకెందుకు చెప్పుతున్నావు ? ” అడిగాడు సుబ్బారావు.

“ నా బాధలు విని నువ్వు వెయ్యి రూపాయలు అప్పిస్తావని " చెప్పాడు అప్పారావు.

“ ఇంతకు ముందు అయిదు వందలు రూపాయలు అప్పిచ్చాను...గుర్తుందా...?”

“ ఎందుకు గుర్తు లేదు ? గుర్తుంది.”

“ పండక్కి పట్టుకొచ్చి యిస్తానని ఒట్టేసి చెప్పావు. నాలుగు పండగలు వెళ్లిపోయాయి ఆ

తరువాత నేను మళ్ళీ దాన్ని కళ్ళ చూడలేడు " అన్నాడు సుబ్బారావు.

“ అప్పుడేదో వీలుపడలేదు. ఇప్పుడు మాత్రం యమర్జంటు. ఈ వెయ్యి లేకపోతే పని

నడవడు. నువ్వు మనస్సులో ఏమీ పెట్టుకోకుండా ఇచ్చేయ్. ఒకటో తారీకు జీతం చెక్కు

రాగానే, ఫస్ట్ నీ బాకీ తీర్చే ఇంటికి వెళతాను సరేనా...” నమ్మకంగా చెప్పాడు అప్పారావు.

“ ఇప్పుడు అలాగే అంటావు. ఆ తరువాత మళ్ళీ దాని గురించి పట్టించుకోవు " అన్నాడు

సుబ్బారావు అక్కడి నుండి ముందుకు కదులుతూ.

“ తల్లితోడు సుబ్బారావు. ఈసారి తప్పకుండా యిస్తాను " నెత్తిమీద చేయి పెట్టుకుని

అన్నాడు అప్పారావు.

“ నాకెందుకో నమ్మకం కలగడం లేదు అప్పారావు " అని సుబ్బారావు అనగానే, వెంటనే

అప్పారావు గబుక్కున సుబ్బారావు చేతులు పట్టుకుని " ఇదిగో చూడు సుబ్బారావు...

ఇవి కాళ్ళు కాదు. నా బాధని అర్ధం చేసుకుని ఆ వెయ్యి అప్పుగా ఇవ్వు " అన్నాడు.

ఈ వేడుకోళ్ళు, నిరాకరణలు ఓ అరగంట సేపు సాగాక, అప్పారావు తనమీద, తల్లిదండ్రుల

మీద, యావత్తు బంధువర్గం మీద, ఇంటి పక్కింటివాళ్ళ మీద ఒట్లు వేశాక, జన్మ జన్మలకీ

ఈ ఉపకారం మర్చిపోనని పడి పడి ప్రాధేయపడ్డాక రాల్తాయి ఆ వెయ్యి రూపాయలు.

రచన - శాగంటి శ్రీకృష్ణ