ఒక రోజు సాయం సంధ్యవేళ

ఒకరోజు సాయం సంధ్యవేళ ఆనందరావు డాబామీద కూర్చొని పేపరు

చదువుకుంటుండగా చిన్న చిన్న వర్షపు తుంపర్లు పడసాగాయి. ఆ డాబామీద ఉన్న

దండెనికి కత్తి ఆరవేసిన బట్టలు తీయడానికి అతని మరదలు వచ్చింది.

మరదల్ని చూసిన ఆనందరావు కొంటెగా " మరదలా...నీ చీర విప్పడం పూర్తీ కాగానే కాస్త

నా లుంగీ కూడా విప్పెయ్యి " అని అన్నాడు.

" అలాగే బావగారు...కానీ నా చీర విప్పడం పూర్తయ్యేలోగా మీ లుంగీ తడిసిపోకుండా

ఉండాలి కదా " అని చిలిపిగా నవ్వుతూ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయింది మరదలు.

ఏమి అర్థంకాక అయోమయంలో పడ్డాడు ఆనందరావు.