Home » Ladies Special » ఎపిసోడ్ -40
ఆరు పదిహేను నిమిషాలకు భీమిలి నుంచి విశాఖ వెళ్ళడానికి డైరెక్టు బస్సుంది.
బస్టాండులో ఉన్న ఓ చెట్టు చపటా మీద కూర్చున్నారిద్దరూ.
వాళ్ళిద్దరికీ కొంచెం దూరంలో మధు.
బస్టాండులోకి బస్సొచ్చింది. ఆ బస్సెక్కి కూర్చున్నారు అవినాష్, రోష్ణి.
ఇంకా బస్సు బయల్దేరడానికి పది నిమిషాల టైముంది.
"సిగరెట్లు తీసుకుని వస్తాను..." రోష్ణీతో చెప్పి అవినాష్ బస్సు దిగుతున్న సమయంలో-
తనకెదురుగా బస్సెక్కడానికి వస్తున్న ఆ ఫోటోగ్రాఫర్ని చూశాడు అవినాష్.
ఆ ఫోటోగ్రాఫర్ని ఎక్కడో చూసినట్టుగా అనిపించింది అవినాష్ కి. కానీ జ్ఞాపకం రావడం లెదు.
మధు బస్సెక్కి రోష్ణీ, అవినాష్ కూర్చున్న సీటుకి మూడు సీట్ల వెనక కూర్చున్నాడు.
సిగరెట్ పేకెట్ తీసుకుని లోనికొస్తూ అవినాష్, మళ్ళీ ఫోటోగ్రాఫర్ వేపు చూశాడు.
ఎక్కడ చూశాడు... ఎక్కడో చూశాడు... ఈ మధ్యనే చూశాడు.
అవినాష్ తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నాడు.
- బస్సు బయల్దేరి అప్పటికి అరగంట పైగా అయింది.
దార్లో రెండు మూడు సార్లు రోష్ణి ఏదో అడిగితే, అవినాష్ ముక్తసరిగా జవాబు చెప్పి ఊరుకున్నాడు.
"ఏమలా ఉన్నావ్..." విశాఖ చేరుతున్నప్పుడు అడిగింది రోష్ణి.
"నథింగ్ బేబీ... అయామ్ ఆల్ రైట్..."
విశాఖ ఆర్టీసీ బస్టాండులో బస్సుదిగి, స్టాండ్ లోంచి బైటకొస్తూ-
"మళ్ళెప్పుడు..." అని అడిగాడు అవినాష్.
"నువ్వెప్పుడంటే... అప్పుడు... నువ్వెక్కడికి అంటే అక్కడికి..." నవ్వుతూ చెప్పింది రోష్ణి.
అవినాష్ ఆటో పిల్చాడు.
"నువ్వు ఊరెళ్తే నాతో చెప్పి వెళ్ళు... అలాగే... రోజుకి ఒక సారైనా నాకు ఫోన్ చేస్తావు కదూ..." ఆటో ఎక్కుతూ అంది.
"అలాగే..." రోష్ణి కుడిచేతిని ముద్దుపెట్టుకుని అన్నాడు.
ఆటో ముందుకి కదిలింది.
అవినాష్ ఎందుకో తలతిప్పి అకస్మాత్తుగా వెనక్కి చూశాడు.
ఆ వెనక కొంచెం దూరంలో కిళ్ళీబడ్డీ పక్కన నిలబడి తనవేపే చూస్తున్న మధువేపు చూశాడు అవినాష్.
అవినాష్ మనసెందుకో చికాగ్గా అయిపోయింది. ఆ రోజు ఆనందమంతా ఆ ఫోటోగ్రాఫర్ కనబడడంతో పోయింది.
స్వప్న రెస్టారెంట్ కెళ్ళి భోంచేసి, రూమ్ కి నడుచుకుంటూ వచ్చాడు.
గది తలుపు తీసి లోనకెళ్ళి తలుపేసేసుకున్నాడు.
కానీ-
అవినాష్ తలుపు వేసేటప్పుడు ఒక్కసారి బయటకు చూసుంటే, ఆ గదికెదురుగా ఉన్న రోడ్డుకి ఎడమవేపున్న టెలిఫోన్ స్తంభం పక్కన చీకట్లో నిలబడి, అతన్ని హోటల్ నుంచి అనుసరిస్తూ వచ్చిన-
ఫోటోగ్రాఫర్ మధు కన్పించేవాడు.
* * * *
మధు రాత్రి పదిగంటల ప్రాంతంలో తన రూమ్ కమ్ స్టూడియోకి వచ్చాడు.
చాలాసేపు ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాడు.
ఆ ఆలోచనల్లో ఇద్దరమ్మాయిలు, అవినాష్ ఉన్నారు.
ఆ తర్వాత-
తిరుపతిలో తీసిన నెగిటివ్స్ 'వాలెట్' డ్రాయర్లోంచి బయటికి తీసాడు.
వాటిని ప్రింట్లు వెయ్యడానికి నిర్ణయించుకున్నాడు.
వీడియో కెమెరాలో ఉన్న భీమిలి దృశ్యాలను కూడా మానిటరీలో చూడాలనుకున్నాడు మధు-
పదకొండు గంటల ప్రాంతంలో డార్క్ రూంలోకి వెళ్ళాడు.
పన్నెండు గంటలకు ప్రింట్లతో బయటికొచ్చాడు.
14
కింద హాల్లో గణగణమని ఫోన్ మోగుతోంది. ఆ శబ్దం మేడమీద తన గదిలో పడుకుని ఏదో మేగజైన్ చదువుతున్న రోష్ణికి వినబడుతోంది.
కింద పనిమనిషి ఫోన్ తీసి మాట్లాడడం, ఆ తర్వాత "అమ్మగారు" అని మేడమీదున్న తనని పిలవడంతో గదిలోంచి బయటికొచ్చింది రోష్ణి.
"ఎవరు" మెట్లమీద నిలబడి అడిగింది రోష్ణి.
"ఎవరో తెలీదు... మీరు కావాల్ట..." మెట్లు దిగింది రోష్ణి.
ఫోన్ రిసీవర్ తీసుకుని-
"హలో రోష్ణి హియర్..."
"రోష్ణి నేను... అవినాష్ ని..."
"హాయ్... అని... ఈ వారం రోజులూ ఏవైపోయావ్... నీకోసం రెండుసార్లు నీ రూం కొచ్చాను... నువ్వు లేవు... నీ రూంలో స్లిప్ పెట్టాను... చూశావా..."
"అర్జంటు పనిమీద విజయవాడ వెళ్ళాను ఇవాళే వచ్చాను..." అబద్ధం ఆడాడు అవినాష్. ఈ వారం రోజులూ అవినాష్ ఎక్కడకూ వెళ్ళలేదు. ఒక హోటల్లో ఉన్నాడు. రోష్ణి తండ్రి ఇచ్చిన డబ్బుతో జల్సా, జల్సాగా గడిపాడు.
"పిక్చర్ కి వెళ్దామా..." అవినాష్ అడిగాడు.
"ఏ పిక్చర్..."
"ఇన్సాఫ్ కి తరాజ్"
"ఏ థియేటర్లో..."
"అలంకార్..."
"ఎన్ని గంటలకు షో..."
"మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకు..."
"అయితే సరిగ్గా రెండు గంటలకు థియేటర్ దగ్గరికి వస్తాను..."
"సిన్మా అయాక... మా రూంకెళ్దాం..."
"ఎందుకు..."
"ఎందుకో... తర్వాత చెప్తాను... నీ కోసం వెయిట్ చేస్తుంటాను... వస్తావు కదా..." అవినాష్ ఫోన్ పెట్టేశాడు.
* * * *
