ఈ విధంగా గుణనిధి పెరిగి పెద్దవాడై యుక్తవయస్కుడయ్యాడు. అప్పటికి అతని దుర్గుణాలు కూడా వయస్సుతో పాటే పెరిగి మరింత ఎక్కువయ్యాయి. జూదం ఆడడం బాగా మరిగాడు. రోజులో ఎప్పుడు చుసినా స్నేహితులతో కలసి జూద క్రిడలలోనే గడిపేవాడు. ఎప్పుడో అర్ధరాత్రి,అపరాత్రి ఇంటికి వచ్చేవాడు. ఈ సమయాల్లో ఎప్పుడైనా భర్త యజ్ఞదత్తుడు గుణనిధి గురించి అడిగితే, వేదాధ్యయనం సాగి౦చే౦దుకు తోటి మిత్రుల వద్దకు వేళ్ళాడనో, లేక వచ్చి లోపల పడుకున్నాడనో సర్దిచెప్పేసేది సోమిదమ్మ.
ఇలా కుమారుడు ఎంతగా చేడిపోయినప్పటికీ ఆ విషయం భర్తకు ఎరిగించేది కాదు. అప్పుడప్పుడు కోడుక్కి మాత్రం “నాయనా! మీ తండ్రి వేదవేదాంగా విదుడు.
ఊళ్ళో ఎంతో పేరున్న పెద్దమనిషి . అయన మాట వేదవాక్కు. అలాంటి కుటుంబంలో జన్మి౦చావు నువ్వు. కాబట్టి ఇలా చెడు సావాసాలు మరిగి భవిష్యత్తు పాడుచేసుకోకు. దీనివల్ల నీకే కాదు, మాకు కూడా చెడ్డపేరు వస్తుంది. నా వరాల తండ్రివి. మామాట వినునాయనా” అంటూ సౌమ్యంగా బుజ్జగి౦చేది. అప్పటికే పూర్తిగా చెడుసావాసాల మత్తులో మునిగిన గుణనిధికి ఈ మాటలు అంతగా రుచి౦చేవి కావు. కానీ, తల్లి బాధపడుతుందని అప్పటికి “అలానే” అని చెప్పి తనకు కావలసిన పైకాన్ని తల్లిని అదే స్థాయిలో బుజ్జగించి మరీ తిసుకునిపోయేవాడు. కన్న ప్రేమ పేరుతో కళ్ళు మూసుకుపోయిన తల్లి సోమిదమ్మ దుష్టత్వం పేరుతో మదించిన కొడుకు గుణనిధి
కొడుకు చెడు అలవాట్లకు బానిసై పోవడాన్ని కళ్లారా చూస్తూ కొడుకు చూడకుండా బావురుమని ఏడ్చేది సోమిదమ్మ. అంతేకానీ అతడిని మాత్రం సరైన దారిలో పెట్టేందుకు ప్రయత్నించేది కాదు. పోనీ ఈ విషయాన్ని భార్తకైన చెప్పి కుమారుడిని మార్చేందుకు ప్రయత్నం చేసేది కాదు. చెబితే ఎక్కడ కుమారుడిని కొడతారో అని భర్త అడిగిన ప్రతీసారి కొడుకునే వెనకేసుకోచ్చేది. దీనికంతా కారణం ఆమె కన్నప్రేమ. ఆ ప్రేమనే పణంగా పెట్టి ఇష్టం వచ్చినట్లు తల్లిని మభ్యపెట్టి కావలసిన ధనాన్ని పట్టుకుపోయేవాడు గుణనిధి.ఇలా తల్లికి తెలిసి కొంత ధనాన్ని
తెలియకుండా మరికొంత ధనాన్నితీసుకుపోయి జూదంలో దాన్నిఉపయోగించేవాడు. ఒక్కోసారి జూదంలో అంత ఓడిపోయేవాడు. అలా౦టి రోజుల్లో ఒకరోజు ఏది దొరక్క తండ్రి పెట్టుకునే వజ్రపుటుంగరాన్ని ఎవరికీ తెలియకుండా అపహరించి వెళ్లి జూదం ఆడతాడు. అయితే కుమారుడు వజ్రపుటుంగరాన్ని తీసుకుపోవడం చాటునుండి గమనిస్తూనే ఉంటుంది సోమిదమ్మ. అయినా అతని మీదన్నున ప్రేమతో వద్దని వారి౦చలేకపోయింది
అయితే కర్మకలి అ ఉంగరాన్ని జూదంలో ఓడిపోతాడు గుణనిధి. ఉంగరం గెలిచిన
జూదరిదాన్ని వేలికి ధరించి గొప్పగా వీధుల్లో తిరుగుతూ ఉంటాడు. ఇలా తిరుగుతున్న రోజుల్లో ఒకరోజు యజ్ఞదత్తుడు చూస్తాడా జుదరిని. యజ్ఞదత్తుడి కళ్ళు ధగధగమెరిసే ఆ ఉ౦గరంపై పడతాయి. అంతే!” ఆ ఉంగరం నీకు ఎక్కడిది? ఎవరిచ్చారు?” అంటూ ఆ జూదరిని గద్దిస్తాడు.
దాంతో అతను బెదిరిపోతూ “ఈ ఉంగరాన్ని గుణనిధి అనే అతను జూదంలో ఓడిపోయాడు. అది నేను గెలుచుకున్నాను “ అని సమాధానం చెబుతాడు . అప్పటివరకూ కొడుకైన గుణనిధి ఎంతో మంచి వాడుగా ఊహించుకుంటున్న యజ్ఞదత్తుడి ఊహలన్నీ ఈ టెంపరి చెప్పిన సమాధానంతో అణగారిపోతాయి. అయినా నమ్మకుండా,”దుర్మార్గుడా!వేదాలను అభ్యసి౦చే గుణనిధి గురించి ఇలా మాట్లాడేందుకు నీకు ఎంత ధైర్యం ! దీన్ని అతని వద్ద నుంచి ఎలాగో అపహరించి ఉంటావు “ అంటూ గట్టిగా అరుస్తాడు . ఆ అరుపులకు ఏమాత్రం బెదరకుండా ‘దొంగలించాల్సిన కర్మ నాకేమి పట్టలేదు .మీ అబ్బాయి మీరనుకున్న విధముగా వేదకోవిదుడేమి కాదు .వట్టి జూదరి, తిరిగుబోతు. కావాలంటే ఈ విషయాన్ని మీఅబ్బాయినడిగి తెలుసుకో౦డి.ఇంకా అనుమానమైతే మీ భార్యగార్ని అడిగి తెలుసుకో౦డి” అంటూ అక్కడ నుంచి వెళ్ళబోతాడు.
అందుకా యజ్ఞదత్తుడు మరింత కోపగించి “ధూర్తుడా! ఉచ్చనీచాలు తెలియకుండా ప్రవర్తిస్తున్నావు. ఎవరితో మాట్లాడుతున్నావో తెలుసుకునే మాట్లాడుతున్నావా? రాజుగారి వద్దకు తీసుకుపోతాను . మర్యాదగా ఆ ఉంగరం ఇచ్చి వెయ్యి” అంటూ బెదిరిస్తాడు యజ్ఞదత్తుడు. అయినా అతనేమీ భయపడకుండా, “ఉంగరాన్ని మీకు ఈయవలసిన పనిలేదు.దీన్ని నేను ఆటలో
గెలుచుకున్నాను.కాబట్టి ఇది నాదే. మీరు ఎక్కడికి తీసుకువెళ్ళినా ఇది మీకు ఇచ్చేది లేదు “అంటూ ఖరాఖండిగా చెప్పేస్తాడా యువకుడు . దాంతో ఇక ఇతనితో వాదించి లాభం లేదనుకుని అతనికి ఇవ్వాల్సిన పైకాన్ని అతనికి ముట్టచెప్పి, ఇక్కడ జరిగిన అవమానం భరించలేక లోపల రగులుతున్న కోపాన్ని అణుచుకుంటూ ఇంటికి వస్తాడు యజ్ఞదతుడు. |